/Voorpagina /Mensen /Nieuws /Opinie /Cultuur /Studentenleven /Achtergrond /English page /Onderzoek /Reportage /Bestuur /Ruis /Ranzigt /Colofon

/Faculteits Berichten /Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /TUE /Zoeken:

jaargang 43, 31 mei 2001 Ruis

Egg drop contest 2001 Maak een constructie waarin een ei een val van zes meter kan overleven. Zoals ieder jaar de opdracht van de Egg Drop Contest van de IEEE Student Branche Eindhoven en op 23 mei was het weer zover. Zes teams deden mee, negen constructies werden naar beneden gegooid en vijf eieren vielen in stukken op het zeil. De deelnemers moesten het ei zo dicht mogelijk bij de roos droppen, maar daar slaagde niet iedereen in. Uiteindelijk bouwden sommige teams hun constructie om, om zo tot een beter resultaat te komen en anderen gingen zelfs een samenwerkingsverband aan. Dat laatste was niet voor niets want de constructie gemaakt van buizen en tape en een kartonnen doosje waar het ei in zat, schopte het tot de uiteindelijke winnaar van de wedstrijd. Foto: Bart van Overbeeke

Thor hakt er op los Zie hier deel drie van wat een never-ending-story lijkt te worden: de pedelstaf van Thor, de studievereniging van Elektrotechniek. Even in kort bestek het verhaal: collega studievereniging Van der Waals (Technische Natuurkunde) had tijdens een borrel de pedelstaf van Thor weten te stelen. Dat hebben ze gemeld bij de elektrotechnici, die de gelegenheid kregen hun rechtmatige eigendom weer op te halen, maar dan wel gegoten in gewapend beton. Na een zoektocht door N-laag vond het Thorbestuur de staf, een van de belangrijkste verenigingsobjecten, weer terug en nam het op een steekkarretje mee terug naar E-hoog. Vorige week dinsdag was er een nieuwe aflevering van deze soap; het bestuur van Thor ging het beton verwijderen. Er werd begonnen met een simpele hamer, die na een tijdje van armoede in tweeën brak. Het antwoord was een Hilti boorhamer die snel werd gehuurd. Met veel kabaal werd en op het blok beton ingehakt, langzaam maar zeker werd de houten staf weer zichtbaar. Om beurten werd de boorhamer gehanteerd, onder blikken van medestudenten. Waar de een voorzichtigheid maande, vond de ander dat er toch wel een nieuwe staf moest komen: "Het is toch maar de poot van een oude lamp." De staf kwam er uiteindelijk uit en Thor zint nog steeds op zoete wraak tegenover Van der Waals. Of, zoals een groep Elektrotechniek studenten zei terwijl ze het hakwerk gade sloegen vanaf de loopbrug: "Die zou ik echt vet terugpakken!"

Bits Erwtensoep staat er vandaag op het menu. Ja hoor, je hoort ze denken, is het eindelijk mooi weer, beginnen ze over erwtensoep. De soep die onlosmakelijk met de winter verbonden is. Voor mij niet hoor, ik hou niet zo van soepen waarin mijn lepel rechtop kan blijven staan. Blijkbaar zijn een heleboel mensen dat niet met mij eens. Ik heb een aantal mensen gevonden die erwtensoep zo'n warm hart toedragen, dat ze er een internetsite aan besteed hebben. En dat alleen maar omdat één of ander soepmerk de buitenkant van een blikje erwtensoep veranderd heeft. So what, zou ik zo zeggen, maar dat kan ik maar beter niet doen in aanwezigheid van de snertliefhebbers. De kleur van de omslag van het blik is namelijk niet meer 'erwtensoepgroen' maar cadmiumgeel en donkerblauw en dat doet de eters niet meer aan erwtensoep denken. Daarom heeft de Cabaretgroep Delfts Blok een gigantisch indrukwekkend lied geschreven om haar liefde voor het oude erwtensoepblik te tonen. Dat is niet het enige: je kunt ook je stem uitbrengen. "Vindt u, net als wij, dat het oude blik stevige erwtensoep behouden moet blijven? Hier heeft u de kans uw stem te laten horen. Samen kunnen we wellicht Unox bewegen een mooi stukje Nederlandse cultuur terug te brengen in de supermarkt." Dus mocht jij ook zo geschokt zijn door de nieuwe verpakking van je oude vertrouwde soepie, dan weet je wat je te doen staat. Breng je stem uit op www.erwtensoep.com. Of het zal helpen? Ik betwijfel het, maar dan kun je in ieder geval ook even luisteren naar het 'prachtige' erwtensoeplied. Tips: mail naar bitstips@hotmail.com.

/Fred Steutel De oude Grieken waren slimme jongens: ze hadden bedacht dat hun goden dol waren op de walm van vette brokken. Ze aten dus de biefstuk en de magere lappen zelf en verbrandden in hun hecatomben (offers van honderd runderen) de cholesterolverhogende rest voor de bewoners van de Olympus. Mijn gepensioneerde collega's en ik beschouwen onszelf - en niet ten onrechte- als de goden van de faculteit Wiskunde en Informatica. Onze behuizing mag niet helemaal met de Olympus kunnen concurreren, de nectar en ambrozijn mogen minder rijkelijk voorhanden zijn dan voor onze Griekse soortgenoten, maar aan vette walm hebben wij geen gebrek. Wij wonen boven de kantine van het Hoofdgebouw, vroeger de 'lounge' van Wiskunde (en Informatica), dus ver verheven boven de slurpende en kauwende massa die daar zijn gerief probeert te vinden. De vette brokken die er te onzer ere worden verbrand, worden aangeleverd in een vrachtauto met het toepasselijke opschrift 'GROOT IN LEKKER'. Het water loopt ons al in de goddelijke mond als wij dat voertuig (nomen est omen) de campus zien opdraaien. Sommige jongeren klagen wel eens over het gebrek aan mayonnaise-arme sla en andere frisse natuurproducten, maar ons, die toch niet afkerig zijn van een groen blaadje, hoor je niet mopperen. Geef ons maar vette walm: lekker groot in lekker lekker; dat bevestigt ons in onze goddelijke status hierboven.

[an error occurred while processing this directive]