Hydrodynamica
Ook David C. Montgomery (1936) krijgt morgen de graad van doctor honoris causa, op voorspraak van de faculteit Technische Natuurkunde. Het eredoctoraat is hem vooral toegekend vanwege zijn pionierswerk op het terrein van de tweedimensionale hydrodynamica en dat van de magnetische hydrodynamica. Door zijn onderzoek zijn beide vakgebieden nader tot elkaar gekomen.
Prof. Montgomery is hoogleraar aan het Dartmouth College in Hannover in de Amerikaanse staat New Hampshire. Hij begon zijn studie natuurkunde aan de University of Wisconsin Madison (VS), waar hij in 1956 slaagde voor zijn BSc-graad. Hij vervolgde zijn studie aan de Princeton University, waar hij vier jaar later promoveerde op een onderwerp uit de plasmafysica. Dit onderzoek betrof niet-lineaire golfverschijnselen in plasma’s. Over dit onderwerp publiceerde Montgomery talloze artikelen en leverde belangrijke bijdragen aan diverse aspecten van de theorie van de plasmafysica. Later breidde zijn aandacht zich uit naar de hydrodynamica, met name naar niet-lineaire golfverschijnselen en turbulentie. Vooral zijn werk aan twee-dimensionale turbulentie is baanbrekend geweest, en heeft tot inzichten geleid die het latere onderzoek op dit vakgebied in hoge mate richting gaven. Als een van de eersten wist Montgomery vanuit de statistische mechanica het verschijnsel van zelforganisatie van twee-dimensionale turbulentie te onderbouwen. De zestigjarige professor was ook de eerste die de fundamentele beperkingen inzag van de zogenaamde ideale magneto-hydrodynamica.
Tijdens zijn loopbaan heeft prof. Montgomery talloze gastdocentschappen bekleed bij diverse onderzoeksinstituten en universiteiten, waaronder NASA Goddard Space Flight Center, Berkeley en Utrecht. Onder zijn leiding verrichtten maar liefst achttien promovendi onderzoek dat internationaal als zeer hoogstaand staat aangeschreven. Volgens ere-promotor prof.dr.ir. Gert Jan van Heijst heeft Montgomery’s werk grote betekenis voor de stromingsleer, voor de plasmafysica en voor de astrofysica. Kenmerkend hierin is de uitstekende beheersing van analytische methoden, die gepaard gaat met een diep fysisch inzicht.
Katalysatoren
Sir John M. Thomas (1932) krijgt het eredoctoraat vanwege zijn verdienste als fysisch chemicus. Thomas wordt internationaal erkend als pionier op het gebied van de moderne vaste stof chemie en men roemt de innovatieve kwaliteit en veelzijdigheid van zijn werk. Hij heeft de basis gelegd voor het structurele ontwerp en de synthese van vele nieuwe materialen en in het bijzonder van vaste zuurkatalysatoren, dat nu van groot belang is voor het milieu. Ook heeft hij baanbrekend werk verricht op het gebied van de ontwikkeling en toepassing van verscheidene fysische technieken, die tegenwoordig onmisbaar zijn, zoals hoge-resolutie elektronenmicroscopie en het vervaardigen van hulpmiddelen die slechts enkele nanometers groot zijn.
Thomas werd geboren in Zuid-Wales en aanvaardde in 1969 de functie van hoofd van de faculteit Scheikunde aan het University College of Wales. In 1986 benoemde men hem tot directeur van de Royal Institution of Great Britain en van het Davy Faraday Research Laboratory. Drie jaar geleden kozen de Fellows of Peterhouse, het oudste college van de University of Cambridge, hem tot hun eerstvolgende Master. Hij heeft vele gastdocentschappen op zijn naam staan in Noord-Amerika, Europa, Israël, India, Japan en Australië en was auteur of co-auteur van meer dan 650 onderzoeksartikelen en 24 boeken. Veel van zijn vroegere studenten zijn werkzaam in topposities bij multinationals of in de academische wereld. Ook verwierf Thomas bekendheid door zijn vermogen om wetenschap bij een groot publiek onder de aandacht te brengen. Dit middels talloze lezingen met proefnemingen, maar ook via programma’s op de BBC.
Vandaag, donderdag 25 april, houdt Thomas om 15.00 uur een lezing in promotiezaal 4 van het auditorium. Hij zal daar spreken over sir Humphry Davy en Michael Faraday.