Sander had zich lekker geïnstalleerd. Luie stoel, pilsje binnen handbereik, zakje chips erbij. Hij zette zijn televisie aan op kanaal zes en stopte zijn hand in zijn broek. ‘Hi hi, net Al Bundy’, gniffelde hij vergenoegd. De reclame was nog bezig. ‘Ah, lekker een avondje voor mezelf’, dacht Sander en hij plopte de dop van een flesje Brouwmeester door de kroonkurk achter de leuning van zijn bank te haken en hard op het flesje te drukken. ‘The one and only’, klonk het uit zijn oude Philips twaalfkanaals. ‘Mooi, het gaat beginnen.’ Sander zat zich al flink te verheugen. Het was tien uur ‘s avonds, hij was helemaal alleen thuis, dacht hij, en zijn lievelingsprogramma was op de buis: ‘De Wallen op stap’. In beeld verscheen een lange, roodharige vrouw in een nietsverhullend leren jurkje. Even later rende ze met een stofzuigerslang in haar handen achter een blonde dame aan. Kijk, nu zaten ze op de bank te vertellen waarom ze dat nou lekker vonden. Sander gaf een trap tegen de teevee. Het geluid sprong weer aan. ‘Klotekast’, mopperde Sander en hij ging weer zitten. Met een zucht wurmde hij de knoop van zijn broek los. ‘Hè, dat zit een stuk lekkerder.’ Maar even later moest Sander, net tijdens een hete stoeipartij tussen twee dames en een man, weer opstaan om tegen de kast te schoppen. Na een harde trap begonnen de vrouwen ineens op volume tien te kreunen. Sander schrok zich te pletter, ook omdat hij net iemand de trap op hoorde lopen. Hij sprong op, struikelde over zijn broek die naar zijn knieën zakte, hupte naar de buis, zapte naar het journaal en had net op tijd zijn broek weer dicht toen Kees binnenstapte.‘Hé, ouwe rukker’, zei Kees naïef, ‘ik kom even een pilsje met je pakken. Even vieren dat het verband weer van mijn neus af is.’ ‘Nee sorry’, zei Sander gehaast, ‘ik heb echt geen tijd. Ik wilde namelijk net gaan... eehhh, studeren weet je. Ja, ik heb het razend druk, sorry.’ Kees keek Sander ongelovig aan, maar droop toch maar af. ‘Ja, studeren is ook belangrijk natuurlijk. Ja, je hebt gelijk.’ Sander schakelde snel zijn kijkkast weer om en nestelde zich met een zucht op zijn bank. ‘Hé, die blonde en die rooie waren nu in een parenclub. Jezus, waar zijn die nou mee bezig? Eigenlijk best opwindend toch wel een beetje’, vond Sander. ‘Jeetje, dat die twee met zo’n, zonder iets, midden op teevee, met van die, in zo’n klein, aan elkaar met zo’n eehh. Nou best wel tamelijk aardig lekker, ja, misschien’, dacht Sander opgewonden. Te laat merkte hij dat er voor de tweede keer iemand zijn trap op kwam lopen. ‘Ik ga de bonte was doen Sander, heb jij misschien nog iets....’ Tanja bleef sprakeloos in Sander’s deuropening staan. Na een paar seconden, die voor de zich de grond inschamende Sander uren leken te duren, begon ze ineens te lachen. ‘Nou, trek die bloes maar uit, dan gooi ik hem wel gelijk in de was.’
