door Jannigje Gerritzen & Willem van Rossum
Multifunctionele Kaspongis
Hij is gevonden. Het grote brein achter de Kaspongis. Twee weken geleden maakten we op deze pagina melding van deze opvolger van de creaties van Jim Henson. De schepper van de Kaspongis was toen echter nog niet bekend. Afgelopen week kwam hij de redactie met een bezoekje vereren. Reinhart Voulon, student bouwkunde, is echter zeer bescheiden over zijn creatie. Allereerst vertelde hij: ‘De lay-out is van een vriend van mij.’ Hij trachtte ons te overtuigen van het nut van het wezen: ‘Deze speciale studentenversie van het schepsel is bedoelt om afvalstoffen te scheiden. Van klein chemisch afval tot GFT, je gooit het er maar in en hij scheidt het. Zijn vier openingen zijn voorzien van aansluitstukken om hem direct aan te kunnen sluiten aan de desbetreffende afvalbak. Ook kan hij een oplossing bieden als je niet weet wat je moet koken. Bij deze versie wordt standaard een aantal recepten meegeleverd.’
De eerste bestelling heeft Voulon overigens al binnen. Trots laat hij ons de eerste brief zien die hij als reactie op de Kaspongis binnenkreeg. Iemand wil een Kaspongis die geschikt is om met ‘allerlei vliegende creaturen in huis’ af te rekenen. De persoon in kwestie meldt in dit schrijven dat hij last heeft van ‘verscheidene hyperdermeabiliteiten’, die bij hem tot ‘een flinke verzevering’ leidt. Wij vragen ons echter af of er ook een Kaspongis gemaakt kan worden die een kratje pils voor je kan halen. Voulon’s antwoord daarop was echter ontkennend: ‘De Kaspongis is niet zo’n uitgesproken bierfan.’ Jammer.
Procentueel rekenschema
Toch fijn dat we Libertel hebben. Concurrentie betekent financieel gewin voor de klanten van de PTT. Die voelt de hete adem van de mededingers in de nek en gaat per 1 januari de telefoonkosten per seconde afrekenen. Hoera, we gaan er met z’n allen dus een paar centen per gesprek op vooruit, want het is natuurlijk onmogelijk om een gesprek precies een veelvoud van vijftien seconden te laten duren, waardoor je maximaal van je telefoon profiteert. Tenzij je natuurlijk een echte vrek bent en met de stopwatch erbij gaat zitten om net voor de volgende tik neer te leggen. Dat hoeft nu niet meer.
Maar hoe moet dat dan in studentenhuizen met een telefoontikker? Gaat die dan ook per seconde meetikken? Dan gaat een telefoontje al gauw honderd tikken kosten. De tikker maakt overuren. Toch maar even de PTT gebeld om het na te vragen. Ja inderdaad, de telefoonkosten gaan per seconde, maar de puls voor de tikkers wordt nog steeds op de oude frequentie doorgegeven. Eens per vijftien seconden dus. Dat betekent wel dat de tikkers per telefoontje zo’n zeveneneenhalve seconde teveel aangeven. Dat is niet echt veel, maar op de lange duur kan het toch lucratief zijn om de telefoon op je naam te hebben staan. Hoe meer er gebeld wordt, hoe meer winst zogezegd. Voor de techneuten onder ons is er wel een mogelijkheid om deze kleine discrepantie in de telefoonkosten te verrekenen. Gewoon de tikken per persoon in een procentueel rekenschema onderbrengen en iedereen procentueel afrekenen.
Plagiaat
Verbroedering en verzustering, dat was het doel van het medewerkersweekend dat de AOR afgelopen weekend organiseerde. Zo’n 75 tappers, portiers en ander kroegpersoneel maakten twee uitputtende dagen door. Niet alleen een aantal fusten bier werd ingezet bij deze poging tot massamoord, de organisatie had ook een parcours van zo’n vijftien kilometer uitgezet, dat steppend moest worden afgelegd. Onder het genot van het nodige Bavariabier (lekker kleine kratjes, makkelijk op een step) en met de nodige ‘bouwpau-zes’ werd dit echter door iedereen overleefd. Maar, wacht even, steppen? Is dat niet een activiteit die Demos ook regelmatig programmeert? Van die vereniging is toch bekend dat ze met deze combinatie van fietsen en lopen regelmatig in etappes grote afstanden afleggen. Maar de analogie gaat verder. Het logo dat op de T-shirts van de AOR’ers was gedrukt, vertoont wel erg veel overeenkomsten met het logo dat Demos tijdens de laatste step-estafette gebruikte. Okee, er is een lampionnetje en een lampje toegevoegd en de tekst is veranderd, maar voor de rest konden wij geen verschillen ontdekken. En dan durven ze er ook nog een copyright op te eisen onder de naam ‘KUT-ORGA Produkties’.
Bas Huybrechts, voorzitter van de step-estafettecommissie van Demos legt uit: ‘Dit logo is twee jaar geleden gemaakt door de moeder van één van onze leden; Mama Nab. Toen hebben we echter toch een ander logo gebruikt, en dus hebben wij het dit jaar maar eens uit de kast gehaald. Ik wist echter niet dat de AOR het ook zou gebruiken.’ Om er achter te komen waar ze het lef vandaan halen hebben we toch maar even contact opgenomen met de KUT-ORGA. Jorge de Almeida Pinto, hoofdportier van de AOR, wordt er even stil van. Vervolgens weet hij echter toch uit te brengen: ‘Ik heb het logo gewoon van Internet gehaald. Het was een beetje kort dag en ik kan zelf niet zo goed tekenen.’ Gelukkig hebben ze daar in de AOR van biertjes tappen
meer verstand.
Kameroverschot
‘Neem hem nou, dan krijg je een vlaai van me. Wil je hem soms niet dan? En als we je nou eens twee vlaaien geven? Dat vindt je moeder vast ook leuk. Ach toe, het is toch een mooie kamer?’ De tijd dat je bij kijkavonden je aspirant huisgenoten flink kon keuren en afzeiken, lijkt in Eindhoven afgelopen te zijn. Tenminste als je kijkt naar de aantallen briefjes op de mededelingenborden. Een gang langs de zuilen in het hoofdgebouw en de loopbrug naar het auditorium levert een magere oogst aan ‘Kamer gevraagd’-briefjes. Niets, noppes. Blijkbaar is er niemand op zoek naar woonruimte. De briefjes met aangeboden kamers vallen echter bijna van de zuilen af, zoveel zijn het er. En als er per papiertje één of twee strookjes afgescheurd zijn, is dat veel. Non Plus Ultra, Casa Primula Prima, The Beukr’ Inn en Nol Imbo; allemaal hebben ze hokken in de aanbieding. Kamers van minimaal veertien vierkante meter zijn geen probleem, daar zijn er op dit moment maar liefst zeventien stuks van vrij. Prijzen variëren van 215 tot 355 gulden. Bij één huis ‘valt er over de prijs te praten’. Maar eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het hier om een tijdelijke kamer gaat. Grotere kamers zijn schaarser en duurder. Zeventien vierkante meters gaan tegenwoordig van de hand voor 445 gulden per maand. Maar ach, daar krijg je in Utrecht misschien net een hokje van twee bij drie voor. De tijden veranderen. Een jaar of drie geleden had je hier nog een kamertekort, nu lijkt de markt overstroomd te worden met woonruimte. Vroeger was het jagen op een kamer, nu komt de kamer naar je toe. We wachten met spanning op de volgende advertentie: ‘Aangeboden, kamer van 15 m², fl. 300,- inclusief, beloning: een kratje beugels.’