Open opinies

Aemulatio

Donderdag 7 november was het eindelijk zover. Als oud-medewerker van de TUE en fervent danseres en choreografe, verheugde ik me al weken op Aemulatio, een groot dans-, muziek- en videoproject opgevoerd in het auditorium. Een uitgebreide publiciteitscampagne voor deze voorstelling ter gelegenheid van het achtste lustrum van de TUE ging hieraan vooraf.
Professioneel ogende affiches werden opgehangen bij elke mogelijke toegangsweg tot het TUE-terrein, en mooi afgewerkte folders werden onder het personeel verspreid. Ik kreeg zelfs een uitnodiging toegestuurd van Maarten Pieterson, hoofd Studium Generale, met daarin letterlijk de volgende zinsnedes: ‘Aemulatio wordt een gebeurtenis zoals die in de TUE maar zelden te beleven is. Aemulatio is het culturele evenement van dit lustrum. Bel voor reserveringen (247)4992 of wacht vijf jaar.’
Nu, ik heb die gebeurtenis beleefd samen met tien van mijn dansers die ik door mijn enthousiasme nieuwsgierig had gemaakt, en ik ben blij dat ik zoiets zelden hoef te beleven. Een aaneenschakeling van waanzinnige beelden op video en op toneel: een danseres die tien minuten in een wasbak in een studentenhuis onder de stromende kraan ligt te stuiptrekken, een ander die haar vingers in haar mond steekt en die vervolgens zover opentrekt dat een doorsnee horrorfilm er bij in het niet valt, een derde die met haar schoen de maat van de muur opmeet, drie danseressen die ‘live’ aanwezig zijn om slechts een wasmachine van de ene kant van het podium naar de andere kant te verplaatsen, een video-opname van de Escola Superia de Dansa die nog het meeste weg heeft van een beeld van een krankzinnigengesticht...
Alleen het laatste gedeelte, waarin een deel van de dansers tot hun middel gehuld gingen in cocons, was een dansbaar stuk met verrassend mooie bewegingen. Hier zetten echter de knullige kostuums een domper op het geheel (sommigen hadden hun rode panties dan ook nog eens met het verkeerde wasmiddel gewassen). Maar ja, het budget was natuurlijk op nadat de cocons voor het luttele bedrag van 20.000 gulden gemaakt waren (zie de uitspraak van ir. Brinkgreve in Cursor 8 van 10 oktober).
Ik wil liever niet weten hoeveel dit Aemulatio-project gekost heeft en waar dat geld vandaan gekomen is, maar ik wacht liever vijftig jaar voor ik weer naar een dergelijk ‘dans’project ga.

Claudia Claus


Wachtgeld aio’s/oio’s

In het stuk ‘NWO komt onderzoekers tegemoet’ (voorpagina Cursor 12) staat dat aio’s en oio’s van wie het contract vóór oktober afloopt, niet altijd voldoen aan de eis minstens vier volledige jaren gewerkt te hebben van de vijf jaar voordat zij werkloos werden, hetgeen nodig is om in aanmerking te komen voor de wachtgeldregeling. De aio’s en oio’s om wie het hier gaat, zijn echter juist diegenen voor wie het contract ná 19 of 20 oktober afloopt. Deze personen hebben namelijk in het eerste jaar van hun aanstelling minder dan 52 dagen gewerkt.
Verder moeten gedupeerde oio’s zelf contact opnemen met de afdeling Personeelszaken van NWO om van de regeling tot een contractverlenging gebruik te kunnen maken.

Danny Kersten (DCP)