Move your verhicle

De TUE heeft een beetje moeite met Engelse vertalingen. Ongeveer een jaar geleden speelde de kwestie rondom de krukkige vertaling van een advertentietekst in een gerenommeerd Amerikaans tijdschrift. En we hadden al de benaming van een bepaalde TUE-faculteit, die zowel in het Nederlands als in het Engels niet correct is. Niet zo lang geleden stak een derde euvel de kop op.

Wat is het geval? Er zijn op de TUE een hoop parkeerplaatsen. Tevens zijn er een heleboel plekken waar geparkeerd wordt. Hier bestaat een klein nuanceverschil tussen. Het eerste is toegestaan, het tweede meestal niet. Aangezien de TUE een actieve bewakingsdienst heeft, worden de voertuigen die in de tweede categorie vallen doorgaans wel in hun kladden gegrepen. Om een bestuurder duidelijk te maken dat zijn of haar voertuig fout geparkeerd staat, gebruikt de beveiliging een geel briefje met daarop de mededeling ‘Uw voertuig staat fout geparkeerd’, met vervolgens nog drie redenen waarom het voertuig fout geparkeerd staat. Een kruisje in een hokje geeft aan om welke reden het gaat. Aangezien de TUE nog wel eens bezoek krijgt van buitenlandse studenten en docenten, heeft men ook briefjes met een Engelse tekst. Het probleem is echter dat deze vertaling door buitenlanders nogal als schokkend werd ervaren en dit naast het feit dat de vertaling hier en daar spellings- en grammaticafoutjes bevat. Zo was er bijvoorbeeld sprake van een ‘verhicle’. Nu weet iedereen dat de ‘e’ en de ‘r’ naast elkaar op het toetsenbord zitten, maar waarom die fout tot op de definitieve versie is blijven staan is eigenlijk niemand duidelijk. Zo ook niet Ad van Veen, het hoofd van de bewakingsdienst. Volgens Van Veen heeft toch een aanzienlijk aantal mensen naar de tekst gekeken, maar niemand is de fout opgevallen.

In een groen knollenland

Lente, een heerlijk seizoen. Het wordt eindelijk weer een beetje mooi weer, met een stralend zonnetje en hogere temperaturen. De vogeltjes begeleiden je op je weg naar de TUE. Je ziet ze vliegen met allerlei bouwstoffen in hun bekje, op weg om samen met hun geliefde een nestje te maken.

Aangekomen op het TUE-terrein zie je vrolijk huppelende konijntjes om elkaar heen dartelen als lammetjes. Gezien het grote aantal konijntjes doen ze dit met succes. Maar aan al die pret is op het Limbopad nu een einde gekomen. Aan het begin van het pad, bij de stoplichten naar het station, heeft een flinke kaalslag plaatsgevonden. Struiken, plantjes, uitschietende boompjes zijn zonder pardon van de aardbodem geveegd. De uitgangen van de konijnenholletjes staren onbeschut naar de blauwe hemel. De heuvel waarin eens konijnen door de gangen sjeesden heeft zijn goede diensten bewezen en wordt nu hartelijk bedankt. Van een mooie, glooiende, begroeide heuvel is hij geworden tot een zandophoping die veel gelijkenis vertoont met een stuk gatenkaas.

Piet van Happen, hoofd van de Bouwtechnische Dienst, vertelt dat deze ravage is aangericht om het Limbopad vrouwvriendelijker te maken. Vooral ‘s avonds voelen veel vrouwen zich niet op hun gemak wanneer ze over het pad naar het station lopen. Van Happen geeft toe dat het tijdstip van snoeien wel een beetje laat is. Toch heeft de BTD niet willen wachten tot de volgende snoeitijd. De openheid wordt met de uitschietende begroeing steeds minder, waardoor ook de veiligheidsgraad van het pad daalt. Over de konijnen die daar zitten maakt Van Happen zich geen zorgen. Volgens hem blijven zij gewoon in de heuvel zitten. Het enige dat hen in gevaar kan brengen is een gravende hond. Daarbij komt nog eens dat konijnen eigenlijk schadelijk wild zijn. Op het veld bij het Limbopad richten ze weinig schade aan, maar bij de sportvelden zijn ze vaak hinderlijk bezig. De BTD heeft dan ook een vergunning om op de beestjes te kunnen jagen, zodat de studenten tenminste rustig kunnen sporten, zonder daarbij hun tere enkeltjes te verstuiken.

Volledige kaalslag langs het Limbopad. Hoe moet dat nu met die zielige konijntjes?
Foto: Bart van Overbeeke

Rekeningrijden

‘Eerste 20 rijlessen fl. 700,-, daarna fl. 35,- per les tot eerste examen. Rijschool Excelsior,...’ Een cursiefje dat in Cursor 32 en 33 te vinden was. Dat klinkt natuurlijk wel erg aantrekkelijk wanneer je student bent en graag op een goedkope manier je rijbewijs wil halen. Maar wacht eens even, hoe zit dat nu met die bulkkorting? Twintig rijlessen voor zevenhonderd gulden... Even het rekenapparaat erbij halen. Ja, dat is vijfendertig gulden per rijles. Okee, twintig lessen is toch wel een minimum, wat kosten dan ook al weer de volgende lessen? Juist ja, hier staat het, vijfendertig gulden per les. Hé, wacht eens even, waren dat de eerste twintig lessen ook niet? Toch een aparte manier van reclame maken.

Navraag bij Rijschool Excelsior levert extra informatie. De eerste rijlessen zijn inderdaad vijfendertig gulden per stuk. Eén rijles duurt drie kwartier. Om de korting te krijgen, moet je tien keer twee rijlessen achter elkaar nemen, dus anderhalf uur per keer. Daarna kun je gewoon doorgaan met de lessen, die drie kwartier duren en een knaak duurder zijn. Staat het dan toch fout in Cursor? Nee hoor, de rijschool houdt namelijk rekening met de krappe beurs van de TUE-student. Voor alle andere stervelingen zijn de rijlessen fl. 37,50, maar studenten krijgen van de rijschool een knaak korting. Toch fijn dat er nog mensen zijn die rekening houden met ons krappe budget.

Onder de pannen

Vorige week donderdag arriveerden vier Roemeense uitwisselingsstudenten in Nederland voor een periode van drie à vier maanden. Normaal gesproken onthaal je de studenten uit een ander land toch op een warm welkom. Wat deze studenten in Roemenië hebben uitgespookt is uiteraard niet bekend, maar het verblijf in Nederland begon voor hen op een oer-Hollandse manier: met een fikse vertraging bij de treinreis, omdat ze niet wisten dat ze in Amsterdam moesten overstappen en er zodoende bijna vier uur over deden om van Schiphol naar Eindhoven te komen.

Maar goed, dat kan de beste overkomen, zullen we maar zeggen. Voor Christian Pau, een van deze vier studenten, begonnen de problemen toen pas echt goed. Aangekomen bij het adres waar hij de sleutel van zijn kamer kon gaan ophalen, bleek de huisbaas niet thuis te zijn. Toch maar op goed geluk naar het adres waar de kamer zich zou bevinden. Dit bleek een studentenhuis te zijn en de inwoners stonden verbaasd te kijken toen Christian voor de deur stond, omdat zij wisten dat er helemaal geen kamer vrij was in het gebouw. De enige ruimte die nog vrij was, was de zolderverdieping, alleen ontbrak hier het dak een beetje. De zolderverdieping werd namelijk verbouwd. Die nacht heeft Christian doorgebracht op de bank bij een van zijn landgenoten. De dag erop werd echter de ‘goede’ sleutel opgehaald bij dezelfde huisbaas, die nu wel thuis was, en zo was uiteindelijk ook de vierde uitwisselingsstudent letterlijk en figuurlijk onder de pannen.