17 januari 2008 -
Het jaar is weer begonnen! Wegens een droevige verplichting elders kon ik de nieuwjaarsreceptie niet bijwonen. Helaas, want ik bezoek dit soort bijeenkomsten graag: gezellig met een volle mond en een glaasje in je hand een praatje maken met andere stamgasten, die ik hier niet bij name zal noemen.
Terwijl in het auditorium de glazen werden volgeschonken, zat ik in de trein terug uit Amsterdam, waar ik op begraafplaats Zorgvlied een bejaarde bloedverwant uitgeleide had gedaan: “bij die kluitklap op die kis”. Het is een grote oude begraafplaats (“da liegt man nicht eng” - Paul Celan), waar veel bekende Nederlanders hun eindbestemming hebben gevonden. Volgens de website van Zorgvlied gaat het hier om een ‘elitebegraafplaats’. In het alfabetische register vinden we veel beeldende kunstenaars en niet minder dan twaalf dichters, onder wie de Zuid-Afrikaanse Elisabeth Eybers, die jarenlang in Amsterdam woonde. De beroemdste wetenschapper is de natuurkundige en Nobelprijswinnaar Johannes Diderik van der Waals. Er liggen ook lieden die zich met andere zaken dan met kunst of wetenschap bezig hielden, zoals Willem Endstra, vastgoedmagnaat en WA-man Koot - “hij is dood”. De enige, wat vage verwijzing naar Eindhoven is Emile Enthoven, componist/jurist.
Maar, ter zake. Alles wat ik van de nieuwjaarsreceptie weet heb ik uit de tweede hand; ik kan dus alleen vertellen wat anderen ervan gevonden hebben. Eén van de dingen die ik herhaaldelijk heb gehoord, betreft de hapjes die werden geserveerd: veel lekkerder dan bij ‘gewone’ recepties zoals bij promoties. Bij de toespraak werd natuurlijk uitvoerig stilgestaan bij de grote daden van het afgelopen kalenderjaar en bij de financiële toestand van onze instelling. Verder moeten er allerlei ‘benchmarks’ de revue zijn gepasseerd. Volgens Van Dale is een benchmark “een norm waarmee prestaties van producties worden vergeleken”. Hoe komen benchmarks tot stand; worden ze bereikt, geplaatst, of worden ze ‘gezet’, zoals tatoeages? Zijn ze ook even bestendig als tatoeages, en kunnen ze maar moeilijk worden verwijderd?
Feestelijkheden gaan altijd gepaard met toespraken. De spreker heeft er eigenlijk geen tijd voor en geen zin in, en de toehoorders wachten gelaten tot het voorbij is. Misschien zou onze collegevoorzitter volgend jaar het gesproken woord moeten beperken tot een hartelijk “Gelukkig Nieuwjaar allemaal!”
|
Cursor als PDF
