Een week voor de afkondiging van het verbod op Iraanse studenten kreeg ik een e-mailtje uit Shiraz, Iran met - onder meer - de volgende inhoud: “My PhD program will be finished this year. I would like to visit you and work under your supervision for a short time (from 3 to 9 months) after graduation. It is an honor for me to work with you. Let me know your idea”. Ik had - voor het embargo - al geantwoord dat ik niet in de positie verkeerde om postdocs te begeleiden, en hem doorverwezen naar een collega in Zweden. Ik weet niet of hij daar wel terecht kan.

Ik denk dat het niet verstandig is om Iraniërs buiten de deur te houden. Als ‘we’ naar de Olympische Spelen in Beijing kunnen, dan kunnen we ook wel Iraanse studenten - behalve misschien geïnteresseerden in ultracentrifuges - in Nederland toelaten. Wetenschappelijk en ander cultureel contact met dat soort landen is beter dan isolering, en zeker beter dan onderdanige excuses voor een anti-koranfilm die nog niet bestaat.

Fred Steutel,
emeritus hoogleraar Wiskunde