Bij diabetes denkt men meestal aan type 2. Dit type, ook wel ouderdomssuiker genoemd en veel voorkomend bij mensen met overgewicht, is doorgaans redelijk te controleren met een koolhydraat-arm dieet, al dan niet met medicatie. Type 1 daarentegen is een auto-immuunziekte waarbij het lichaam niet meer automatisch de aanmaak van insuline in het bloed reguleert. Met een te hoge bloedsuikerspiegel tot gevolg. “Ik speel al jaren volleybal op redelijk hoog niveau en ineens kreeg ik ballen tegen mijn hoofd die ik niet had zien aankomen. Ik dronk daarnaast tien liter water per dag en had constant het gevoel dat ik er niet helemaal bij was. In die periode moest ik mijn vakkenpakket gaan kiezen, mijn mastertrack en mijn stage. Alles kwam tegelijk, dus ik dacht eerst aan stress. Helaas. Ik was altijd de gezonde, sportieve jongen en ineens loop je ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Bovendien wist ik niks van de ziekte. Stukje bij beetje heb ik die onwetendheid omgezet in kennis. Ik wilde me niet aanpassen aan die ziekte. Die paste zich maar aan mij aan”, zegt Derks.

Gaandeweg kwam hij erachter dat hij continu rekensommetjes moest maken om zijn bloedsuikerspiegel constant te houden. Niet echt een opgave voor iemand met een technische achtergrond. “Ik wilde uitzoeken wat ik nog wél kon en ben erachter dat dit precies hetzelfde is als voorheen, mits ik mijn suikerspiegel in de gaten houd. Als je weet wat voor effect sporten, eten, stress en zelfs alcohol op je suikerspiegel hebben, dan kun je dat heel gemakkelijk reguleren met insuline en functioneer je als ieder ander. Ik ben na de diagnose blijven sporten, zelfs parachutespringen. Dat is voor mensen met diabetes eigenlijk sterk af te raden, want door de inspanning en zenuwen kun je een acute bloedsuikerdaling krijgen en dat is nogal een risico daar bovenin de lucht. Ik zorg er daarom voor dat mijn suiker iets te hoog is voordat ik spring. Ook al is de verhoogde bloedsuikerspiegel eventjes wat minder gezond, de uitdaging van de sprong is voor mij dan even belangrijker.”

Derks weet dan nu dat zijn ziekte geen beperkingen met zich mee hoeft te brengen, maar veel andere type 1-diabetici nog niet. Sinds een aantal jaar maakt hij daarom deel uit van Young Voices, het diabetesjongerenpanel dat jonge mensen een stem geeft om de wereld te vertellen over hun leven met de ziekte. “Via dit panel zijn we in contact gekomen met ex-prof volleybalspeler Bas van de Goor, die in dezelfde tijd als ik dezelfde diagnose kreeg. Hij richtte de Bas van de Goor Foundation op met de slogan: ‘Voor een sportief leven met diabetes’. Een link naar ons was snel gelegd. Ik ben uitgekozen om deel te nemen aan de Kilimanjaro Challenge. Samen met acht andere mensen met diabetes en acht mensen zonder de ziekte, beklimmen we in oktober de bijna zes kilometer hoge berg in Tanzania. We willen de wereld laten zien wat type 1-diabetes is en wat je er mee kunt. Tegelijkertijd doen we onderzoek naar de effecten van grote hoogte op mensen met diabetes. De acht anderen worden ook gemeten, zodat we kunnen vergelijken.”

Momenteel verricht Derks promotieonderzoek naar biosensoren. “Ik heb een kastje aan mijn lichaam waardoor ik insuline kan toedienen, maar ik heb ook een sensor waarmee ik mijn bloedsuikerspiegel kan meten. Wanneer ditzelfde apparaatje gebruikt kan worden door de politie om te kijken of iemand drugs heeft gebruikt, of wanneer iemand kan zien of zijn of haar griepklachten duiden op een hartaanval, dan zou dat prachtig zijn. Ik hoop over anderhalf jaar te promoveren en ik denk dat ik ook daarna wel bezig zal blijven op het gebied van deze systemen. Ik weet hoe het mensen kan helpen, omdat ik het zelf heb meegemaakt.”/.

Voor meer informatie: www.changingdiabetes.nl.