11 juni 2009 - Bent u al een beetje Europees; hoopt u dat de Europeaan Federer zal winnen van de Zuid-Amerikaan Nadal? Bent u gaan stemmen? Zelf beantwoord ik al deze vragen bevestigend. Ik heb gestemd op de meest pro-Europese partij van het land, ook al is die partij voor toetreding van Turkije tot de EU.

Aan de wenselijkheid daarvan ben ik gaan twijfelen, toen ik het volgende las in de zogenaamde Europese Grondwet - waar ik, om die reden, tegen heb gestemd: ’Alle Europese landen die voldoen aan [die en die] voorwaarden, kunnen toetreden tot de EU’. Wat ontbrak, was een definitie van ‘Europese landen’. Dat zijn landen, dacht ik, die in Europa liggen, en traditioneel hoort Turkije daar niet bij.

Europa strekt zich uit van IJsland tot de Oeral en van de IJszee tot de Middellandse Zee. De vraag is dan hoe Europa vanaf de Middellandse Zee naar het oosten wordt begrensd. Gaan we door de Dardanellen en de Zee van Marmara naar Rusland, en wat doen we met Georgië, Armenië en Azerbeidzjan? Georgië denkt al met één been in de EU te staan; de Russen, die merendeels in geografisch Europa wonen, denken daar heel anders over. De Kaukasus is al eeuwen een wespennest. De EU zoals die nu bestaat, zou toch een plan moeten hebben voor de toekomst. Vroeger trof je in Europa -whatever that may be- nog wel eens een staatsman aan; nu hebben we alleen beperkte politici. Waar zwalpt het blinde lot ons heen?

De euro dan, vindt u dat wat? Ik vind het een prachtig idee, goed voor de economie en handig voor de toerist, maar de naam deugt niet, de fletse Europese flappen deugen niet en de ellendige Nederlandse munten deugen helemaal niet.
Eerst de naam: er was een voorstel om de Europese munt ECU te noemen (European Currency Unit). Prima naam - wilden de Fransen niet: te Engels. Euro was een rotwoord voor een munt, omdat er al honderden woorden waren die met euro begonnen: euromast, euroliner, euroslager, eurovarken, enzovoort, enzovoort. Allemaal nering die niks met munten te maken heeft.

Dan de eurobiljetten! Exemplarisch voor het gebrek aan Europese eenheid: er mocht niks op dat herkenbaar zou kunnen zijn als een nationaal symbool, dus: geen Acropolis, geen Colosseum, geen Eiffeltoren, geen Spinoza, geen Erasmus; alleen namaaktorens en namaakbruggen. Onze nationale munt maakt het nog bonter: op alle denominaties H.M.; geen Rembrandt, geen Huygens, geen Afsluitdijk, (weer) geen Erasmus of Spinoza, alleen H.M.

Europese politiek? Voorzitters voor een half jaar! Met zevenentwintig staten komt een goede voorzitter nooit meer aan de beurt.
Europese onderwijspolitiek? Bama: la ma!