De massaal toegestroomde kinderen (én grote mensen) kregen op het universiteitsterrein een uniek kijkje in de wereld van de technologie en konden even in de huid konden kruipen van laborant, ontwerper of uitvinder. Lars Kriek (9) weet het zeker: “Ik wil wetenschapper worden. De hele dag proeven doen lijkt me wel wat.”

Lars is samen met zijn zusje Meike (6) en hun moeder Esther naar de TU/e gekomen. “Ik ben laatst met school al hier geweest om te kijken bij de faculteit Bouwkunde en mama heeft ons pas twee keer meegenomen naar Nemo in Amsterdam. Wetenschap interesseert me heel erg en door de boeken op school weet ik er ook al een beetje van.”

De drie volgen niet één van de uitgestippelde routes; mama Esther heeft wat activiteiten uitgezocht die voor beide kinderen leuk zijn. “Ze schelen drie jaar, dus ze hebben heel andere interesses. We hebben al wat activiteiten gedaan. We zijn bij de legorobots begonnen.” Lars: “Het leek eerst heel gemakkelijk om ze te laten doen wat je wilde, maar dat was het niet. Bedoelde je rechts, dan liepen ze toch nog de andere kant uit. In de kelder van dat gebouw kon je een foto maken van je schreeuw, in een kamer waar je stem heel gek klonk. Als je hard schreeuwde tegen een apparaatje, dan werden de kleuren op de foto donkerder. Daarna zijn we naar het Wetenschap- en Techniekcircus geweest. Daar kon je niks doen, maar dat gaf niks. Het was leuk om te zien, vooral toen ze schuim gingen maken.”

De volgende bestemming is het Toverlab. Lars en Meike krijgen witte jassen aan en een veiligheidsbril op. Ze gaan shampoo maken. Lars: “Ik had eigenlijk voor tandpasta gekozen, maar dat wilde mijn zusje niet. Dit is ook leuk en je leert er wat van. Ik wist bijvoorbeeld niet dat er zout in shampoo zit. Ik ga er thuis wel echt mijn haren mee wassen, om te kijken of het werkt.”

Daarna neemt het drietal een kijkje bij de faculteit Technische Natuurkunde. Terwijl Lars zich vergaapt aan de op stikstof zwevende magneet en aan de waterdruppel die lijkt stil te hangen in de lucht, is Meike gebiologeerd door het hologram van de leeuwenkop en het tekenfilmpje van de houthakker.

Tenslotte maken Esther en Lars een LED-lampje, terwijl Meike knutselt met kroonkurken en schuimrubber. Lars: “We kregen net kortsluiting. De batterijen werden heel heet. Nu zit er een kartonnetje onder en hij doet het! Ik heb niet zo’n zin om hem te versieren. Ik wilde alleen kijken of hij werkte.” Moeder Esther: “Volgend jaar nemen we hem gewoon weer mee en maken er iets moois omheen. Nu gaan we naar huis; voor een meisje van zes is drie uur echt lang genoeg.” (RS)