Een stevig partijtje voetballen tegen op mensen lijkende robots moet over ruim veertig jaar normaal zijn. In dat kader sleutelen wetenschappers wereldwijd aan robots op wieltjes die niet alleen voetballen, maar de wedstrijd ook nog ongeschonden doorkomen. Zo ook student Werktuigbouwkunde Ruud Alaerds, die een frame ontwierp voor de robot die tijdens de wereldkampioenschappen robotvoetbal in 2011 alle andere machines van het veld moet spelen.
“Het frame van onze huidige robot bevat een vlakke bodemplaat waaraan verder alles is vastgemaakt”, omschrijft Alaerds het probleem waarop hij afstudeert. “Die plaat wordt verkeerd belast en kan doorzakken na botsingen. De wielen staan dan niet meer goed op de grond, waardoor het rijden niet meer soepel gaat. Alles gaat trillen en de camerabeelden worden slecht. Dat moet dus anders.”
Het nieuwe ontwerp oogt als een drie turven hoge Eiffeltoren op wieltjes. In elk van de vier poten is een motor geschoven die het wiel aandrijft. Het centrum van de constructie bevat het schietmechanisme: een elektromagneet waarvan de kern tegen een lepel duwt die zo de bal weg schiet. Op een dunne bodemplaat tussen de poten staan versterkers, accu’s, communicatieapparatuur en de nodige hardware. De top van de Eiffeltoren tenslotte is een taps toelopende koker met daarin een pc, een camera om vooruit te kijken en een camera die recht omhoog is gericht. Daarboven hangt een bolvormige spiegel, zodat de robot 360 graden om zich heen kan kijken.
Hoewel de toren niet direct doet denken aan een virtuoze Messi, verwacht de ontwerper dat hij beter bestand is tegen alle klappen dan de huidige robot van het Eindhovense Tech United-team. Dat sleepte afgelopen zomer het vicewereldkampioenschap in de wacht tijdens de Robocup in Oostenrijk. “De constructie is opgebouwd uit aluminium platen, die tot kokers en doosjes zijn gevouwen. Dit zorgt voor licht en een stijver frame. Bovendien heeft hij nu vier wielen in plaats van drie.”
Vier wielen gaan sneller dan drie en maken de robot wendbaarder. Toch gingen aan deze beslissing nog verhitte discussies vooraf. “Met een soort tank op twee wielen kun je nóg sneller accelereren. Alleen zou je dan veel meer moeten sturen om op de juiste plaats terecht te komen en dat kost ook weer tijd. Met vier wielen kun je in alle richtingen rijden.” Waarmee de TU/e over twee jaar misschien eindelijk dat felbegeerde wereldkampioenschap binnensleept.

Tekst: Enith Vlooswijk
Fotomontage: Rien Meulman