Nadat de eigenaresse van de Eindhovense expositieruimte Imagine wat werken van Scheerens had gezien, bood ze hem meteen een podium aan. Daarnaast kreeg hij de mogelijkheid een expositie in te richten naar eigen smaak en inzicht, op een datum naar keuze. “Die kans heb ik uiteraard met beide handen aangegrepen. Ik verwacht niet dat ik een tweede Rembrandt of Van Gogh ga worden, maar als een kunstkenner enthousiast wordt van mijn werk, dan zal er in ieder geval íets goeds aan zijn.”

De drang tot creëren was bij Hugo altijd al aanwezig. Als kind zat hij voordurend te schilderen en te tekenen. Dat hij zich in 1996 inschreef voor de Design Academy was dan ook een logische stap. “Ik heb die opleiding door omstandigheden niet afgemaakt, maar ben daarna wel een bedrijfje in vormgeving begonnen. Ik ontwierp interieurs en huisstijlen voor winkels in en om Eindhoven, maar rond de crisis in 2000 heb ik de stekker eruit moeten trekken omdat ik te weinig opdrachten had. Design was mijn lust en mijn leven, dus dat was een erg moeilijke beslissing. Ik heb daarna verschillende baantjes gehad. Zo ben ik even chauffeur van mindervaliden geweest en werkte ik bij een verhuisbedrijf. Via die baan ben ik uiteindelijk aan de TU/e terechtgekomen. Het werk dat ik nu doe, is leuk, afwisselend en uitdagend. Hier wil ik niet meer weg.”

Toch blijft het bloed kruipen waar het niet gaan kan en de drang om creatief bezig te zijn, blijft zich manifesteren. “Ik kan niet uitleggen hoe dat werkt, het is zoals wanneer je ineens honger of dorst krijgt. Het gebeurt gewoon. Ontwerpen doe ik zo nu en dan nog voor vrienden en bekenden, maar ik kan de laatste jaren steeds meer mijn ei kwijt in de kunst. Wat ik precies maak, is moeilijk te omschrijven. Het is abstract, expressief en je kunt het op verschillende manieren interpreteren. Toch zitten er wel degelijk vormen en figuren in. Alles wat ik maak, begint als een tastbare tekening of schilderij. Daar maak ik vervolgens een foto van, die bewerk ik met de computer, ik knip, plak en bewerk, voeg toe, haal weg. De afdruk wordt verder beschilderd en weer gefotografeerd. De pen, kwast en computermuis zijn allemaal even belangrijk. Symmetrie, balans, spiegeling en op het eerste gezicht schijnbare gelijkheid, zijn terugkerende thema’s in mijn werk. Het klinkt abstracter dan het is, want in feite is mijn werk heel toegankelijk. Kinderen en mensen die nooit naar een museum gaan, zullen het een mooi, kleurrijk plaatje vinden. Mensen die van kunst houden, zien er waarschijnlijk meerdere lagen in.

Hoewel ik het in de eerste plaats voor mezelf doe, maak ik het liefst werk dat iedereen aanspreekt. Mijn moeder zei ooit dat ik toen ik vormgever was een leuker mens was dan daarvoor. Volgens haar ben ik dat sinds ik met kunst bezig ben weer. Niet dat ik daarvoor niet leuk was, maar wel minder gelukkig denk ik. Creativiteit uitdragen is een deel van me. Wanneer dat wegvalt, ben ik niet compleet. Als ik na een wekenlange vakantie thuis kom, wil ik het liefst meteen de schetsen uit mijn schetsblokje gaan uitwerken. Vrienden en familie zie ik daarna wel weer. Alles wat ik om me heen zie, sla ik in me op en dat gebruik ik in mijn werk. Vooral positieve emoties zetten me aan tot nieuwe kunstwerken, maar ook minder leuke zoals mijn gevoelens ten opzichte van oorlog, vernietiging van de natuur en kritiek op hoe de mensheid met de wereld omgaat. Mijn emoties zet ik om in heldere kleuren en vormen. Iedereen moet er maar voor zichzelf uithalen wat erin zit. Mijn werk hangt nu voor iedereen te kijk, dus die feedback zal vanzelf wel komen.”/.

Het werk van Scheerens is tot 1 maart te zien in galerie Imagine, Voorterweg 150a in Eindhoven.