Victor vindt het een rare vraag, maar deze wordt hem wel vaker gesteld: ‘Waar haal je de tijd vandaan?’ “Om te beginnen kijk ik heel weinig televisie. Verder doe ik alles met heel veel enthousiasme. Ik heb niet het gevoel dat ik tijd tekort kom. Sterker nog: ik heb wel eens tijd over en dan verveel ik me een beetje. Dat is ook wel goed, daar rust je van uit.” Gaandeweg het gesprek openbaart Victor nog wat randvoorwaarden waarmee hij zijn weekschema zonder stress kan volhouden: genoeg slaap en ieder weekend thuis in Prinsenbeek vertroeteld worden door zijn ouders.

Een gewone week ziet er voor hem als volgt uit: “Ik sta op om naar college te gaan en ben de meeste dagen tot vier of vijf uur bezig met mijn studie aan de TU/e. Op maandag wordt dat gevolgd door het honorsprogram. De les duurt tot half tien en in de pauze eet ik warm in het Auditorium. Daarna ga ik nog wat pianospelen in de Bunker.” Als hij thuiskomt in zijn kamer in een studentenflat in Tongelre gaat hij direct naar bed. “Ik zorg ervoor dat ik voldoende slaap krijg. Acht uur heb ik zeker nodig, dan ben ik overdag helemaal fit. Dat is belangrijk, als je tijdens college zit te gapen, kun je volgens mij beter thuisblijven.”

Op dinsdag moet Victor noodgedwongen snel eten aan de TU/e. Een half uur na zijn laatste college gaat hij repeteren met het jazzcombo van Studentproof in de Bunker. Aansluitend gaat hij naar de muziekschool om in de CKE-bigband Groove Connection te spelen. Daarna is hij net op tijd terug in de Bunker voor de tweede helft van de repetitie van de bigband van Studentproof. Om half twaalf is hij klaar. Naar huis, naar bed.

Hij maakt zich enige zorgen om het voortbestaan van het jazzcombo. “We zijn met zeven mensen, maar binnenkort studeren er een paar af.” Daarom heeft hij samen met Studium Generale een beginnerscursus jazzimprovisatie georganiseerd. Daar is vast veel interesse voor, denkt Victor, al was het maar vanwege de lage kosten (meer info op www.studentproof.nl).

“Oh, pianospelen is zo geweldig. Als ik speel, zie ik alleen nog maar toetsen voor me. Dan vergeet ik de rest van de wereld.” Het is niet zo dat Victor nooit nerveus is voor hij plaatsneemt aan de vleugel. Integendeel. En wanneer hij zenuwachtig is, is dat voor iedereen te zien. Zijn lijf beweegt, zijn stem trilt een beetje. “Mijn vrienden zeggen wel eens dat ze mijn handen zien trillen, maar dat ze het aan mijn muziek niet horen. Gelukkig.”

De woensdag is de rustigste dag van de werkweek voor Victor. Tijd voor golfles (bij mooi weer), tijd om lekker te koken, af te spreken met zijn vriendin Margot, met haar te gaan dansen bij Footloose. Liefst zouk, een salsa-achtige dans. Op donderdag traint hij met danspartner Irene voor danswedstrijden. Tweemaal per jaar bezoeken ze een Europees studentenkampioenschap, eenmaal per jaar het Nederlands kampioenschap. Dat laatste is echt leuker, want dan gaat het om de lol. Bij de Europese wedstrijden doen er van die fanatieke Duitsers mee, zegt Victor.

Victor gaat op donderdagen ook nog naar de borrel bij studievereniging Simon Stevin en drinkt er bier, maar niet teveel. “Van bier krijg je lichte voetjes, maar te licht is ook niet goed”, weet hij.

In zijn rooster is er op vrijdagen tijd voor instructie. Die volgt hij meestal niet. “Dan ruim ik vaak mijn kamer op. Daar was ik nu ook net mee bezig.” De witte was hangt nog aan een rekje dat samen met een keyboard en pianokruk onder zijn hoogslaper staat. Er staat nog een pak vla op zijn bureau, maar het serviesgoed is al weggeruimd. Behalve het dozijn houten spatels dan. Dat de IKEA-poster na een jaar nog op de grond achter de bank staat, deert hem niet. “Het zou wel leuk zijn als hij hangt, maar dat heeft geen prioriteit”, zegt hij met big smile./.