“Hoe ging je tentamen vandaag?” Voordat het interview van start gaat, informeert moeder Elly in grand café De Zwarte Doos nog vlug even naar de studieprestaties van zoon Frank.

Het grote Arkesteijn-cv begint bij vader Piet, die midden jaren zeventig in Delft afstudeerde in de technische natuurkunde (experimentele kernfysica), maar daarna in de informatietechnologie terechtkwam. Moeder Elly is met haar universitaire opleiding Nederlands een echte alfa, maar vertoeft tegenwoordig vier dagen per week in technische kringen aan het Centrum voor Taal, Communicatie en Techniek van de TU/e (tegenwoordig onderdeel van het Onderwijs en Studenten Service Centrum). Hier doceert ze Nederlands aan promovendi, postdocs en andere buitenlandse TU/e’ers. “Ik vind techneuten echt heel leuk; no-nonsense met slimme humor.”

Het was ook Elly die, al pratend met een cursiste, een mooie afstudeerplek voor middelste dochter Irene ‘rook’. “Maar als je moeder dat zegt, hap je natuurlijk niet te snel”, zegt Irene lachend. Toch maakte ze dankbaar gebruik van moeders connecties: voor haar opleiding biomedische technologie aan de Universiteit Twente studeert ze momenteel af in de Eindhovense vakgroep Orthopedic Biomechanics.

Irene koos bewust voor Enschede. “Je komt uit een gezin van vier kinderen, we zaten samen op de middelbare school en mijn zus Lisette had al aan de TU/e gestudeerd. Ik was er een beetje mee klaar om ‘het zusje van’ te zijn, wilde hier eigenlijk wel even weg.” Dat werd trouwens niet door iedereen begrepen: “Vrienden op de middelbare school zeiden: ‘Enschede? Maar daar rijden ze op tractoren over de campus!’”.

Zoon Frank, de benjamin van het gezin, is werktuigbouwkundestudent aan de TU/e -best handig als je zoon je fiets kan maken, grapt natuurkundige Piet-, zit in Eindhoven op kamers en is actief bij studentenroeivereniging Thêta. Dan telt het gezin nog twee dochters, Lisette en Eveline, van wie de eerste (uiterst rechts op de foto) de TU/e na haar propedeuse Techniek en Maatschappij verruilde voor de organisatiewetenschappen. Jongste dochter Eveline hield zich als enige verre van techniek; ze is vijfdejaars personeelswetenschappen en verblijft momenteel als exchange student in Ierland.

De wortels van de familie liggen in Den Hoorn, onder de rook van Delft. Pa en ma groeiden er op, zo’n halve kilometer bij elkaar vandaan. De vonk sloeg over toen Piet al studeerde en Elly nog eindexamen moest doen. “Ik heb best een tijdje achter haar aan moeten lopen”, bekent Piet. Elly, grinnikend: “Maar hij liep hárd!”. Elly deed atheneum-B, maar van een technische opleiding zag ze, tot veler verbazing, af. “Als Piet en zijn huisgenoten een feestje hadden, werd vaak geroepen: ‘We trekken wel even een blik verpleegsters open’. Die sfeer trok me niet echt.”

Om te mogen samenwonen in één van de duoflats in het studentencomplex, moest wel eerst getrouwd worden. En dat deden ze; Elly was amper twintig. Niet lang daarna gingen ze werken en begin jaren tachtig werd hun eerste dochter Lisette geboren, twee jaar later gevolgd door zusje Irene. Pa was tot dat moment veelvuldig op pad voor zijn werk bij Capgemini en het gezin snakte naar meer ruimte en rust. Vrienden in Son tipten een baan bij Philips -dat Piet later weer zou verruilen voor NXP Semiconductors- en het gezin Arkesteijn verhuisde naar Veldhoven, waar de twee jongste telgen werden geboren.

Wie denkt dat de Arkesteijnen -duidelijk allemaal gezegend met een goed werkend stel hersens- elkaar verbaal graag de tent uitvechten of aftroeven met hun technische expertise, heeft het mis. “Eerder vroeg ik papa wel eens om uitleg over bijvoorbeeld calculus. Die begon dan meteen over hoe het in zijn ogen makkelijker kon, terwijl ik er als eerstejaars geen touw aan vast kon knopen.” “Toen ik nog thuis woonde, had ik het met papa wel eens over technische zaken”, zegt ook Frank. Mama Elly lacht: “Toen de meiden allemaal uit huis waren, begon Frank opeens te praten!”. Ze noemt het een geluk dat alle kinderen goed kunnen leren, waardoor niemand qua intelligentie buiten de boot valt.

Van 3TU-strijd is in het gezin geen sprake. De 3TU-samenwerking op ‘hoger niveau’ wordt bovendien toegejuicht, hoewel mama Elly betwijfelt of de (onder meer) beoogde mobiliteit van studenten wel echt van de grond komt. “Eenmaal gesetteld in één van de steden, gaan studenten na hun bachelor toch niet zo makkelijk naar een master in een andere stad”, vreest ze. Frank is het in elk geval niet van plan; hij blijft na zijn bachelor in Eindhoven. Volgens de zoon des huizes is mama Elly overigens “wel heel uitgesproken pro-Eindhoven”. “Maar over het algemeen gaat het er bij ons heel harmonieus aan toe”, stelt papa Piet tevreden. “Bij ons thuis kan iedereen altijd zichzelf zijn”, vindt Irene.

Al te zware familiaire verwachtingen of verplichtingen zijn er niet; wel streeft iedereen er nog altijd naar op zondagavond thuis in Veldhoven aan te schuiven voor het eten. Elly: “Het blijft raar als Frank dan na afloop zegt dat hij naar huis gaat. ‘Dít is thuis’, denk ik dan.”

Helemaal compleet is het gezin nog maar zelden, eigenlijk alleen nog met kerst. Dan storten de familieleden zich traditiegetrouw op grote legpuzzels, waarvoor Frank volgens Irene ’s ochtends zelfs eerder uit zijn bed komt: “Hij is vooral goed in kantjes zoeken”. “Zeg, hou je er rekening mee dat hij zich hierna nog op de campus moet kunnen vertonen?”, voegt oudste zus Lisette lachend toe. Verder delen Irene en Frank hun liefde voor ‘The IT Crowd’, “een echte nerd-serie” op Comedy Central. Frank: “Vooral Lisette wordt hélemaal gek als wij daar zoveel lol om hebben”. (MvdV)/.