Ik wil alles uit mezelf halen. Ik ben perfectionistisch. Ik houd er niet van om dingen half te doen. Ik werk graag hard voor een mooie beloning. Ik ga het liefst uitdagingen aan. Uit alle bewoordingen die de tenger gebouwde Petra Dijkman (30) gebruikt als ze het over haar sportieve en biomedische carrière heeft, blijkt haar fanatisme.

“Ik heb mezelf in het fietsen gevonden”, verklaart de promovenda met een glimlach. “Het lukte me en ik wilde weten wat me nog meer zou lukken. Wat eerst een hobby was, is nu een uit de hand gelopen hobby. Het begon met ontspanning, met lekker buiten in de natuur zijn. Nu is mezelf verbeteren de drijfveer.”

Petra ontdekte pas laat dat ze voor de wielersport in de wieg is gelegd. Na een fietsvakantie in Griekenland in 2002 stapte ze op een racefiets en dat smaakte naar meer. In 2003 startte ze bij studentenwielrenvereniging Squadra Veloce, waar ze beter en beter werd. Ze zette een studentenkampioenschap op haar naam. Bij wielervereniging Midden-Limburg reed ze in 2005 haar eerste jaar als elitedame. Petra klom op tot de hoogste klasse in het wielrennen, de elite, met contract. Sinds 2008 fietst ze voor Wielervereniging Schijndel en sinds 2009 zit ze in het dames UCI-team RedSun Cycling. Ze stond vorig jaar eerste reserve voor het ‘WK op de weg’ en hoopt dit jaar wel bij de selectie te zitten.

Toen Petra in september 2006 begon met haar promotieonderzoek, had ze niet kunnen bevroeden dat ze het wielrennen in zo’n korte tijd naar zo’n hoog niveau kon tillen. Maar toen dat eenmaal lekker liep, kon ze het niet laten er de tijd in te stoppen. Het promoveren kan en wil ze niet stopzetten. Tegelijkertijd wil ze het wielrennen nu een kans geven, omdat ze over een paar jaar het risico loopt er te oud voor te zijn. Met 32 uur werken en 16 tot 18 uur fietsen per week, zijn haar dagen behoorlijk gevuld.

De woorden ‘doe eens rustig aan’ heeft ze al vaak gehoord. “Tsja, mijn omgeving heeft wel wat met me te stellen, maar ze accepteren het.” Werken, trainen, douchen, eten, slapen. Zo zien de dagen eruit. Petra is altijd wel op de een of andere manier met de wielrensport bezig. Trapt de promovenda niet op de pedalen, dan maakt ze haar fiets schoon, doet ze aan krachttraining of maakt ze een planning voor de volgende dag. Alle routes in een omtrek van pakweg vijftig kilometer rondom Eindhoven kent ze inmiddels van haver tot gort. Zelfs op eerste kerstdag slaat ze haar ronde niet over. Met haar lage gewicht van nog geen vijftig kilo komt ze vooral goed tot haar recht als klimster. Dat ze op haar eetgedrag moet letten vindt ze overigens niet erg-“Ik houd sowieso van groente en fruit.” Op tijd naar bed hoort er ook bij, want ‘een wedstrijd win je in bed’, aldus een bekend adagium bij het wielrennen.

Haar hart ligt net zozeer bij haar promotieonderzoek, waar ze enthousiast over vertelt. “Het mooie aan wetenschap is het zoeken naar antwoorden. Ook al roept elk antwoord juist weer nieuwe vragen op. Het blijft boeiend.” Petra hoopt haar onderzoek naar alternatieve hartklepprothesen en manieren om die gemakkelijker in te brengen, volgend jaar af te ronden.

In de wielerwereld wordt niet altijd begrepen waarom ze zich niet volledig op het wielrennen stort. Aan de TU/e krijgt ze de ruimte om het te combineren, al zien ze liever dat Petra al haar tijd aan het promoveren besteedt. Maar in beide gebieden wil ze excelleren. Nu moeten kiezen tussen de sport en wetenschap zou praktisch onmogelijk zijn. Na haar promotie wil ze zich wel volledig op het wielrennen richten. Om daaraan toe te voegen:”Ik ben benieuwd hoe lang ik zonder het doen van onderzoek kan.”/.