spacer.png, 0 kB
Volg Cursor via Twitter Volg Cursor via Facebook Cursor RSS feed
spacer.png, 0 kB

spacer.png, 0 kB
Cursor in PDF formaatCursor als PDF
Special Cursor 50 jaarSpecial Cursor 50 jaar
PrintE-mail Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook
“Als ik er ben, kom ik niet om te klootviolen”
6 mei 2010 - Ze heeft naar eigen zeggen de concentratie van een kleuter: “Ik wil alles tegelijk. En eigenlijk werkt dat voor mij wel goed. Ik kan bijvoorbeeld beter nadenken als ik intussen iets anders doe, bijvoorbeeld mijn nagels lak”. Roanda Steba studeert af bij Human Performance Management, danst op hoog niveau ballroom, start momenteel een bedrijfje in zelfgemaakte haarstukjes voor ballroomdanseressen, promoveerde onlangs met haar Hajraa-volleybalteam en is gek op koken - onder andere. “Ik moet getriggerd blijven.”
Het overlijden van haar moeder, zes jaar terug, heeft waarschijnlijk wel een rol gespeeld in de huidige drukte in haar bestaan, analyseert Roanda. “Zolang je leuke dingen doet, hoef je niet te denken aan dingen die níet leuk zijn.”

Eigenlijk wilde de 26-jarige geneeskunde studeren. Maar toen haar moeder ernstig ziek bleek, koos ze voor een studie dichterbij huis in Tilburg, waar ze zelf voor haar moeder wilde zorgen. Het werd Industrial Design aan de TU/e: “Ik had verpleegkunde kunnen gaan doen, maar dat is net zoiets als wanneer je die roze jas niet kunt vinden en dan maar een rode koopt. Ik wilde gewoon een ándere mooie jas.”

Ze vond er snel haar draai, haalde binnen een jaar haar propedeuse en ging alsnog op kamers. Want waar het er bij de eerste diagnose naar uitzag dat haar moeder beter zou worden, overleed ze binnen een half jaar. “Het was een hele stap om op kamers te gaan, maar ik had niet zo’n hechte band met mijn vader; ik wilde wég. Een goede keuze, want nu kunnen we het echt supergoed met elkaar vinden.”

Twee jaar geleden stapte ze, na kort van de ID-master te hebben geproefd, over naar Innovation Management. “De vrijheid die je bij ID krijgt, is super en ik heb er een hoop praktische skills opgedaan. Maar ik miste duidelijkheid. Ook had ik het gevoel dat ik van alles wat af wist, maar nergens echt goed in was. Ik ben bovendien geen geniaal ontwerper, maar wél goed in de gebruikers- en marketingkant.”

Ze heeft wel moeten wennen, erkent ze. “ID’ers zijn vrijer, werken meer vanuit een intrinsieke motivatie. Ik generaliseer een beetje, maar hier zijn studenten toch meer carrièregedreven, daarin gevoed door de opleiding. Op de eerste dag ging het meteen over carrière maken, terwijl ik dacht: ‘Laten we het eerst eens over het vakkenpakket hebben’.”

Voor haar afstuderen doet Roanda kort samengevat onderzoek naar het effect van beloning op stressbeleving en prestaties in de gezondheidszorg aan de hand van het DISC-model (Demand-Induced Strain Compensation). Verder was ze onlangs met twee studiegenoten op een groot congres in Londen, waar ze een mogelijk herontwerp presenteerden voor de operationele capaciteit van neonatale intensive care units in Nederlandse ziekenhuizen.

Na haar studie hoopt ze aan de slag te gaan als strategisch consultant in de gezondheidszorg. “Het bedrijfsleven is turbulenter en innovatiever, de gezondheidszorg loopt daar een beetje bij achter. Vanwege het menselijke aspect is er weinig tot geen ruimte voor mislukking. Maar dat maakt dat er nog wel een hoop winst te boeken is.”

Sinds kort woont ze met haar vriend in Den Bosch, al jaren haar tweede thuis: met het formatieteam van de Bossche Danssportvereniging Voetisch danste ze jaren op hoog niveau ballroom en trainde ze vier avonden per week. Voor de danswedstrijden in het weekend moest ze wel eens verstek laten gaan bij de volleybalpartijen van haar Hajraa-team: “Mijn team wist dat ook vanaf het begin. Maar ze weten ook: als ik er ben, dan kom ik niet om te klootviolen. En dat geldt eigenlijk voor alles wat ik doe.”

Nu danst ze alleen nog met haar vaste partner; afgelopen weekend promoveerde het stel van de C- naar de B-klasse. Daarnaast maakt ze, samen met een vriendin, haarstukjes voor ballroomdanseressen; een uit de hand gelopen hobby die momenteel uitmondt in de oprichting van hun eigen bedrijfje: Dancing Hair. De twee krijgen inmiddels bestellingen van over de hele wereld. “Heerlijk om na een stressvolle dag aan de universiteit thuis voor de tv te fröbelen.”

Roanda’s andere passie is koken; de keuken is haar trots en bovenal: háár domein. “Mijn vriend krijgt stress van koken, ík krijg stress als hij door de keuken dartelt als ik bezig ben.” Ze is van alle culinaire markten thuis, “maar ik heb wel vlagen”. Grinnikend: “Ik zit nu in de grillfase.”/.
Interview/Monique van de Ven
Foto/Bart van Overbeeke