Wes Anderson is geen veelfilmer, hij neemt de tijd om zijn producties te maken. Maar wat hij doet, doet hij goed, gezien eerdere films als ‘The Royal Tenenbaums’ en ‘The Life Aquatic’. Hij werkte drie jaar aan ‘The Fantastic Mr. Fox’ (2009) naar een verhaal van Roald Dahl. Het is zijn eerste animatiefilm, meteen goed voor een Oscarnominatie. Een wederom is het een juweeltje, met prachtige decors, kostuums en poppen.

‘Een vos verliest wel zijn haren, maar niet zijn streken’. Dahl neemt dat spreekwoord letterlijk als hij deze sprookjesachtige fabel schrijft. De vos, Mr. Fox genaamd, heeft een baan als columnist bij een krant, loopt in scherp gesneden corduroykostuum, is getrouwd en heeft een zoon, Ash. De voormalige kippendief heeft dat beroep afgezworen onder druk van zijn vrouw en is een eerzaam burger geworden. Alles verandert als het gezin het veilige hol onder de grond verruilt voor een sjieke boomhut, die op het grondgebied van gemene (kippen!)boeren staat. Als ook nog een neefje komt logeren, voelt de toch al tobbende en depres­sieve Ash zich nog verder vernederd. Met andere woorden, het is tijd voor actie. Het vossenbloed kruipt waar het niet kan en mag gaan en het rustige dierenwereldje wordt op zijn kop gezet.

Dat Anderson drie jaar nodig had voor ‘The Fantastic Mr. Fox’ past niet alleen in zijn manier van werken, maar wordt ook veroorzaakt door de gebruikte techniek. Anderson gebruikte geen computers, maar echte poppen en de stop-motion-techniek: voor elke handeling wordt een pop enkele millimeters verzet, enkele seconden gefilmd, weer verzet, gefilmd et cetera.

Anderson en zijn scenarioschrijver Noah Baumbach hebben het verhaal van Dahl zo bewerkt dat het de kinderdoelgroep ruimschoots ontstijgt. Niet in de laatste plaats door de medewerking van talloze Hollywood- sterren die hun stemmen leenden. George Clooney is Mr. Fox, Meryl Streep zijn vrouw, verder werkten onder anderen Bill Murray en Jason Schwarzman mee. (GV)