De Nationale DenkTank bestaat uit een selectie van 22 masterstudenten, pas afgestudeerden en promovendi die zich drie maanden over een nationaal maatschappelijk probleem buigen. Dit jaar worden er oplossingen gezocht voor het afnemende vertrouwen van de burger in de overheid.

De voorselectie is pittig, zeer pittig. Het begint met een uitgebreide vragenlijst, gevolgd door twee sollicitatiegesprekken en een praktijkoefening met groepsopdracht. Erik werd met 21 anderen gekozen uit zo’n tweehonderd aanmeldingen. De zesdejaars student Werktuigbouwkunde vermoedt dat vooral zijn motivatie hem erdoorheen heeft geloodst. “Ik ben al twee jaar op zoek naar verbreding. Ik ben actief voor Studium Generale, maar dan ben je vooral cultureel bezig. Als student-assistent werkte ik op technisch- en onderwijsgebied. Dat ik het miste om me maatschappelijk in te zetten, realiseerde ik me pas toen ik me opgaf voor de DenkTank. Ik had al uitvoerig nagedacht over het probleem en kon goed onder woorden brengen waarom ik zo supergraag wilde meedoen.”

Maatschappelijk bewustzijn en idealisme hebben er altijd al in gezeten. Het uit zich volgens Roebroek vooral in de manier waarop hij zich naar anderen toe opstelt. “Ik vraag niet ‘hoe gaat het op school’, maar ik vraag ‘hoe gaat het met jou’.” Juist met die instelling komt hij zichzelf wel eens tegen bij de DenkTank. “Je kunt het probleem niet bij de wortel aanpakken, en dat is best moeilijk voor een idealist. Het probleem is zo verweven in de maatschappij dat je de hele wereld zou moeten veranderen. Dat gaat niet. Wel kunnen we de overheid motiveren om kleine stapjes te zetten zonder de samenleving daarbij te ontwrichten.”

Roebroek is te spreken over het concept van de DenkTank. “We kregen in het begin een notitieboekje waarin je je ideeën kwijt kunt. Het eerste wat ik daarin schreef was ‘ongelooflijk dat mensen niet zien dat ze geïndoctrineerd worden door hun eigen waarheid’.” Waarmee hij impliceert te zeggen dat een frisse blik kan helpen problemen en oplossingen te zien die mensen zelf niet meer zien als ze er middenin zitten.

Erik voelt zich thuis in de groep van 22 academici, spreekt van een hechte club. “Het is een enorm voorrecht om met deze mensen te werken. Het geeft me zoveel nieuwe inzichten.” Veel van zijn collega-DenkTankleden houden er een erg actief studentenleven op na, reizen de hele wereld af, hebben cijferlijsten waar tienen op prijken, doen in veel gevallen zelfs twee studies. “Ik ben dan maar gewoon Erik, student uit Eindhoven”, zegt hij lachend.

De joviale student weet nu al dat hij enorm veel profijt heeft van zijn deelname aan de DenkTank. Ook al is hij soms 24 uur per etmaal actief, het geeft hem een enorme boost. Hij heeft er niet alleen inhoudelijk veel van opgestoken, bovenal heeft de student veel over zichzelf geleerd. “Het is een gigantisch leerproces. Ik heb bijvoorbeeld moeten wennen aan de manier van discussiëren. Ik ben gewend om te overtuigen als ik met goede argumenten kom. Bij de DenkTank komt iedereen met goede andere argumenten, er is geen heilige waarheid.”

Roebroek stortte zich de afgelopen maanden vol overgave in het vertrouwen van de burger in de politie. Voortschrijdend inzicht heeft al opgeleverd dat mensen vooral vertrouwen in het gezág van de politie ontberen, niet het vertrouwen an sich.

En hoe denkt hij zelf over vertrouwen? “Volgens mij wekken eerlijkheid en transparantie in een organisatie vertrouwen op. Communiceer niet alleen wat goed gaat, maar ook wat minder goed gaat. Niemand is perfect.”

Hij weet nu al dat hij dadelijk in december, als het werk voor de DenkTank erop zit, een ander persoon is. “Het heeft me doen inzien dat ik mijn leven in Eindhoven zelf nog wat ‘bruisender’ moet maken. Ik moet bij een politieke partij, interessantere lezingen bezoeken, contacten leggen met studenten uit andere steden. Ik zie nu hoeveel energie zulke activiteiten me opleveren. Je oogkleppen gaan er wagenwijd van open.”