Thuis

Studenten hebben zo hun eigen taal. Van soggen tot brokken, en van bal tot knor; studentikoze uitdrukkingen vind je overal. Een officiële taal is het natuurlijk niet. Er zijn bovendien grote variaties in de taal van studenten uit verschillende steden. Of er nou over ‘studententaal’ kan worden gesproken of niet, doet er eigenlijk niet zo veel toe. Er ontbreekt namelijk een woord in mijn studentenvocabulaire, en dat is een goed alternatief voor ‘thuis’.

Voor sommigen zal ‘thuis’ de plek zijn waar lamme huisgenoten met een biertje op de bank hangen, terwijl in de keuken de afwas en bijbehorende schimmels tot ongekende proporties groeien. Het is voor hen die twintig vierkante meter waar meer meubels en rommel in gaan dan IKEA ooit voor mogelijk had gehouden. Voor anderen is ‘thuis’ de plaats waar moeders, terwijl ze in de tomatensoep met ballen roert, bezorgd vraagt of het normaal is om één tentamen voor de zesde keer te moeten maken. Het is het ‘thuis’ waar de sokken worden gewassen en de magen worden gevuld. Er is maar één groep bij wie wél duidelijk is wat ze met ‘thuis’ bedoelen. Dat zijn de fanatieke Limbopad-bewandelaars die dagelijks de trein pakken naar dat stukje quasi-Nederland waar ze ook zo hun eigen taal spreken. Maar zij zijn gelukkig in de minderheid.

Studenten mogen dan bekendstaan om hun gebrek aan geld, wanneer we spreken over ‘thuis’ zijn ze helemaal niet armoedig. De meerderheid van de studenten bezit immers meer dan één thuis. Wat te doen met deze tweeledigheid? Van Dale blijft vaag over ‘thuis’ met de vrij ruime definities ‘in zijn huis’ en ‘plaats waar iem zich thuis voelt’. Waar de Nederlandse taal het af laat weten, is het aan de studentikoze trendsetter om een mooi nieuw woord de wereld in te helpen. Laat maar komen.

Myrthe Buijs is studente Bouwkunde