“Ik lig daar absoluut niet wakker van”, zegt Peter Smulders, UHD bij de onderzoeksgroep Electromagnetics, resoluut. “Het is bekend dat er een effect is van elektromagnetische straling op het mensen-, dieren- en plantenleven in principe. We maken daar ook gebruik van, door bijvoorbeeld schadelijke bacteriën met elektromagnetische straling te doden. In het geval van wifi wordt echter zeer zwakke straling uitgezonden. Dat is in de orde van 1/10 van het vermogen van een fietslampje. Als er mogelijke invloeden van die straling zijn, dan zijn ze minimaal. En dat is meteen ook het lastige van dit soort onderzoek: het is moeilijk aantoonbaar en in eventueel gevonden effecten is door een statisticus makkelijk een gat te schieten.”

“Het is ook niet heel realistisch om stralingsbronnen op een afstand van 50 centimeter tot 3 meter te zetten en dan het effect op bomen te bestuderen, zoals gedaan is in de WUR-studie. Dat is wel heel erg dichtbij, een access point staat in een stad nooit zo dicht bij een plant of boom. Bovendien denk ik dat in dit geval een link te leggen valt met menselijke activiteit. In een stad vind je meer wifi, maar ook meer warmteproductie, vervuiling, fijnstof... allemaal niet prettig voor een boom.”

“Het onderliggende mechanisme is belangrijk: hóe beïnvloedt straling een organisme, een cel? Met onze groep zijn we daar samen met de Daniel den Hoed-kliniek van de Erasmus Universiteit Rotterdam recent een onderzoek naar gestart. We stellen schaaltjes met menselijke cellen bloot aan straling en onderzoeken fysiologische effecten. Aan de andere kant zijn we heel theoretisch bezig met modelvorming. Een zwak effect kan bij langdurige blootstelling cumulatief zijn. Als we kunnen achterhalen wat er precies in een cel gebeurt, kunnen we ook nauwkeuriger voorspellen wat de langdurige effecten van elektromagnetische straling zullen zijn. En dat kan variëren van niets aan de hand tot wifi-doden over 25 jaar. Daar valt nu nog niets over te zeggen. Maar van de huidige berichtgevingen word ik in elk geval niet warm of koud.” (NT)

Dr.ir. Peter Smulders. Foto | Bart van Overbeeke