‘The Illusionist’ vertelt het verhaal van een oude goochelaar die moeite heeft zijn plek te behouden in de opkomende televisie- en pop- en rockcultuur. Noodgedwongen pakt hij zijn spullen en reist hij stad en land af om een podium voor zijn trucs te vinden. Tijdens zijn zoektocht ontmoet hij de jonge Alice, een naïeve Schotse die ervan overtuigd is dat de magie echt is.

De rol van de illusionist is gebaseerd op filmmaker Jacques Tati, die tevens het scenario voor deze film schreef in 1956. Dat het scenario van de Fransman komt, is te zien aan de kritische noot ten opzichte van de moderne maatschappij. Techniek en hebzucht verdrongen gezelligheid en individualiteit volgens de filmmaker, een opvatting die hij in veel van zijn films liet terugkomen. Het is dan ook geen verassing dat in het script van ‘The Illusionist’ de ‘goede oude tijd’ naast de moderne techniek wordt geplaatst. Deze vergelijking roept, in combinatie met de nogal ouderwets ogende beelden, nostalgische gevoelens op bij de kijker.

De film bevat, in tegenstelling tot Chomets andere films, weinig dialoog. Het rustige kunstwerk doet daarmee beroep op de fantasie van de kijker. Deze dialogen worden echter niet gemist door het oog voor detail van de filmmakers, beelden zeggen immers meer dan woorden.

Dus neem plaats in De Zwarte Doos op 2, 7 of 8 december en laat je gedachtes meevoeren naar een tijd ver terug, een tijd waarin veel veranderde en grote sprongen zijn gemaakt op technologisch gebied. (FK)