Vrouwen aan de TU/e

Afgelopen week las ik in Cursor een artikel over het gebrek aan vrouwen aan de TU/e. Een bijeenkomst in het Gaslab met het thema ‘Waar blijven de vrouwen?’ had de gelegenheid geboden voor verschillende mensen om hier na een korte introductie een discussie over op te starten. En, afgaande op het artikel, de discussie bleek weer eens op non-niveau te zijn gevoerd.

Het begint met het beoogde doel. Meer vrouwen moeten voor een technische studie kiezen. Waarom? Er is eigenlijk geen goede reden aan te wijzen waarom je zo’n vooraf bedacht plaatje nastreeft. In het buitenland schijnen er meer vrouwelijke ingenieurs te zijn, vrouwen schrijven netter (hoezo niet relevant?) en vrouwen halen betere resultaten. In datzelfde kader: ik ben voor meer hoogbegaafde mensen aan de TU/e. Die halen betere punten, doen het goed in het bedrijfsleven na hun studie en medestudenten kunnen veel van ze leren. Ik wil maar zeggen: redeneringen die bestaansrecht hebben omdat ze een vooraf bedacht doel ondersteunen, slaan nergens op.

Vervolgens, als je dan toch bedacht hebt dat meer vrouwen voor een bètastudie moeten kiezen, dan komt er weer die discussie op gang hoe je dat bewerkstelligt. Eenzelfde discussie als meer vrouwen aan de top. Er gaan hiervoor al jaren geluiden op voor positieve discriminatie. Ik vind dat werkelijk tenenkrommend. Het doel heiligt blijkbaar de middelen. Als er al mensen zijn die dit een probleem vinden, pak het dan bij de wortel aan, maar ga geen symptoombestrijding op basis van ethisch incorrecte methodes toepassen.

Kortom, dit soort discussies zijn zinloos en ergerniswekkend. Ik zou willen voorstellen dat, als er vrouwen zijn die last hebben van een glazen plafond of minder vrouwelijke collega’s in de top, die eens één keer met een steekhoudend argument komen waarom dit sociaal-maatschappelijk incorrect is. In dat geval wil ik graag de discussie aangaan...

Erik Roebroek is student Werktuigbouwkunde