“De vrijgekomen stoffen tijdens de brand in Moerdijk zijn waarschijnlijk deels verbrand en verdund. De stoffen die nu nog in de lucht zitten, komen naar beneden met een regenbui. Hoe langer dit op zich laat wachten, hoe lager de concentratie van de stoffen, hoe meer het dus verdunt”, stelt prof.dr. Bert Meijer.

“Ik verwacht dat ze nu op de plekken rondom de brand zullen kijken hoeveel er ligt, van wat. Meten is weten, en dat is hier ook het geval. Snel doen, zou ik zeggen. Wel moet er voorzichtig worden omgegaan met het achtergebleven roet, het vervuilde bluswater en de vervuilde grond. Het is niet duidelijk wat hier ligt; zoveel stoffen en zoveel chemische reacties. Ik vind het daarom ook erg opmerkelijk dat er tijdens en vlak na de brand mensen op het terrein rondliepen zonder beschermende maskers. Ik neem aan dat er nu meer veiligheidsmaatregelen worden getroffen.”

“Mogelijk zijn er als gevolg van de brand dioxines gevormd, die nu wellicht in het neergeslagen roet zitten. Deze lagen niet opgeslagen, maar zijn ontstaan uit verbranding. Dioxines breken niet af en zijn kankerverwekkend en dus ook het meest ongewenst. Ook in de publieke opinie ligt dit erg gevoelig. En hoe ga je daarmee om? Je wilt geen paniek zaaien, maar het ook niet bagatelliseren. Het lastige hierbij is dat wij alleen maar horen wat de media ons vertellen. Terwijl er vaak veel meer speelt. Ze zitten daar in Moerdijk echt niet stil. Maar ook de Nederlandse bevolking zelf is een beetje debet aan het gebrek aan kennis.”

“Wij zijn met z’n allen niet geïnteresseerd in achtergrond en inhoud. Zouden we meer hebben geweten over chemie, dan hadden we zelf een aantal inschattingen kunnen maken. Dan zouden de brandweerlieden en omstanders misschien iets voorzichtiger zijn omgegaan met het kijken naar de brand en het betreden van de locatie. Als we de helft van de human interestprogramma’s zouden vervangen door inhoud, dan zouden de mensen een beetje weten hoe het zit. Het gaat nergens meer over. Het is alleen nog maar voetbal en Boer Zoekt Vrouw. Zelfs goede wetenschapsprogramma’s lijden hieronder. Daarbij hebben mensen geen gevoel meer voor hoeveelheden. Van de mogelijk met dioxine vervuilde eieren in Duitsland, moet je er minstens honderd per dag eten om een gezondheidsrisico op te lopen. Laten we onszelf dus ook niet gek maken.”

“Als universiteiten kunnen we gezamenlijk bijdragen aan de toename van kennis bij de bevolking. Wij moeten ervoor zorgen dat er inhoudelijke informatie wordt verspreid, dat je trots mag zijn op kennis en kunde.” (CM)

Prof.dr. Bert Meijer. Foto | Bart van Overbeeke