"Het is zwaar om uitsluitend in de uitvaartbranche te werken. Daarom houd ik me ook bezig met meubels, spannende dingen voor buiten bijvoorbeeld. Maar de uitvaartbranche trekt me wel. Het zou mooi zijn om mensen objecten te bieden die kunnen bijdragen aan een positieve herinnering bij een verlies. Als ik met kleine dingen de wereld beter, warmer kan maken, ben ik blij. Met een simpele oplossing verder komen. Dat is een beetje mijn filosofie."

Zo ontwierp Dijkhuizen een 'memory box' om de kleine herinneringen aan de uitvaart te bewaren. Het doosje ter grootte van een boek kan aandenkens bevatten, zoals een bloem, een bidprentje, een cd van de uitvaart of een foto. "Zo houd je alles bij elkaar en krijgt het makkelijker een plaats in een lade of een kast", vindt ze.

Een ander idee is een pakje zakdoekjes verpakt in een rouwpapiertje om uit te delen bij een uitvaart. "Je geeft de mensen een kleinigheid. Tegelijkertijd geef je aan dat het oké is om te huilen", legt ze uit. Zo heeft ze ook een 'oplossing' voor een tijdelijke steen, in afwachting van de definitieve. Dat zijn kalkletters, in de stijl van de lijnen op een voetbalveld. "Wat je daarmee in het gras schrijft, slijt binnen een paar weken", vertelt ze.

Dijkhuizen deed haar bachelor Industrial Design aan de TU/e en sloot die af in 2007. Daarna ging ze verder met een afwijkend traject: een master aan de Edinburgh Napier University in Schotland. "Ik heb gekozen om mijn master ergens anders te doen zodat ik me meer op het ontwerpen kon richten. Ik wilde een opleiding met meer ruimte voor design en de historie van vormgeving, en minder voor techniek. De opleiding in het buitenland sprak me natuurlijk ook aan vanwege de ervaringen die je krijgt als je in een andere stad verblijft. Ik had behoefte om verder te kijken dan Eindhoven. Schotland was wat ik zocht. Ik heb daar genoten. De opleiding had een duidelijk andere richting dan die aan de TU/e, een richting waar ik in de toekomst mee verder kan. Ik blijf zoeken."

Ook tijdens haar bachelor ging Dijkhuizen al op stage in het buitenland, in Duitsland. "Dat was ontzettend leuk. Ik ga nog steeds bij vrienden daar op bezoek", vertelt ze. "Ik kreeg bij toeval een aardige mogelijkheid in de uitvaartbranche aangeboden. Ik ben voor een project op bezoek geweest bij diverse crematoria in Duitsland, Denemarken en Nederland. In Duitsland hebben ze niet zoveel crematoria omdat de kerken daar tot zeker in de jaren zeventig tegen crematie waren. Op de achtergrond speelt daarbij ook de oorlog een rol. Op dit moment zoekt men in Duitsland naar mogelijkheden om mensen meer keuzes te bieden. Ik deed mee aan een studie naar het crematorium van de toekomst."

Tijdens haar stage gaf Dijkhuizen haar ogen goed de kost. Zo bezocht ze een beurs van de uitvaartbranche. "Daar zie je dat alle producten zwart en bruin zijn. Alles is standaard: bidprentjes, urnen en kisten. Veel kunstenaars bieden alternatieven, maar niet op grote schaal. Ik wil met mijn bedrijf werken aan andere producten en mensen meer mogelijkheden bieden. Goede oplossingen, niet al te moeilijk als het kan. Waar ik als ontwerper voor heb gekozen, is om verder te gaan met kleine dingen voor de uitvaartbranche."

Om rond te komen werkt ze ondertussen freelance bij een makelaar die innovatieve manieren zoekt om zijn klanten te benaderen. Ook daar praat ze met enthousiasme en bevlogenheid over. "Ik doe gemiddeld een dag in de week wat voorkomende grafische werkzaamheden. Ze zoeken daar nieuwe dingen waarmee ze zich kunnen onderscheiden. Het is leuk om daarover mee te denken."

Terug uit Schotland, eind 2008, besloot Dijkhuizen voor zichzelf te beginnen. "Toen waren er geen vacatures. Normaal zou je eerst wat ervaring opdoen bij een baas, maar het leek me een positieve stap om een ontwerpbureau te beginnen. Het heet Studio YD ID. Ik heb me ingeschreven bij de Kamer van Koophandel in april 2010, ik heb een website en een aantal veelbelovende contacten. Het begint te lopen."

www.studio-ydid.nl