spacer.png, 0 kB
Volg Cursor via Twitter Volg Cursor via Facebook Cursor RSS feed
spacer.png, 0 kB

spacer.png, 0 kB

Biobrandstof buiten bereik
Cursor in PDF formaatCursor als PDF
    PrintE-mail Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook
    TU/e-student verlaat Tokio halsoverkop na aardbeving
    18 maart 2011 -Ricardo Ploemen, student Bouwkunde aan de TU/e, loopt sinds eind januari stage bij een architectenbureau in Tokio. Hij was aan het werk op het moment dat Japan getroffen werd door de aardbeving op vrijdag 11 maart. Hij is inmiddels naar Singapore gevlucht. Ploemen mailde zijn indrukwekkende relaas naar Cursor.

    “Vrijdag 11 maart 2011 werd het noorden van Japan getroffen door de zwaarste aardbeving uit haar geschiedenis. Ik was rustig aan het werk, toen mijn collega's mij verschrikt aankeken en zeiden te gaan zitten. Op dat moment voelde ik een lichte beving, zoals ik er meerdere gevoeld heb tijdens mijn verblijf. Ik dacht dan ook dat het zo weer voorbij zou zijn, maar dat was helaas niet het geval. Het geschud werd snel erger en aan ieders gezicht was af te lezen dat dit geen normale situatie was.

    De onwetendheid van de Japanse werknemers in deze situatie viel mij erg op.  Ze wisten niet wat we moesten doen, naar buiten gaan of binnen blijven? Uiteindelijk hebben we besloten onder de tafels te schuilen totdat het voorbij was. Het geschud bleef maar erger worden en met name de snelheid en het geluid van de schokken zorgden voor een angstig gevoel, een gevoel dat we er wellicht niet zonder kleerscheuren vanaf zouden komen. Gelukkig bleken de gebouwen bestand te zijn tegen dergelijk geweld. Na de beving ben ik meteen naar het balkon gegaan en zag duizenden mensen op straat  verschrikt om zich heen kijken. De ontelbare lamellen van een hoog kantoorgebouw aan de overkant toonden de kracht van de beving; een onwerkelijk gezicht.

    Korte tijd later was er nog een hevige beving. Dit maal heb ik niet lang nagedacht en ben het gebouw uit gevlucht richting de straat. Vol bewondering heb ik gekeken naar het geschud van de veertig meter hoge gebouwen die allen bestand bleken te zijn tegen dit natuurgeweld. Aan de bovenkant bewogen ze zeker  een meter heen en weer!

    Na meer dan honderd naschokken in de 24 uur na de 9.0-beving raakte ik er al  aan gewend. Het vervelende is echter dat het steeds afwachten is hoe erg de beving zal zijn. Doordat in Tokio de metro vrijdag niet meer reed, ontstond er complete chaos op straat. Dit omdat 90% van de mensen hier gebruik maakt van de metro en nu iedereen te voet of met taxi naar huis moest zien te komen. Daarnaast was telefoonverkeer gedurende een aantal uur onmogelijk en ook de schappen in veel winkels raakte snel leeg.
     
    Tokio is er zonder ernstige problemen vanaf gekomen, dacht ik. Dit veranderde toen ik vrijdagavond te horen kreeg dat kerncentrales in Fukushima, op 250 km ten noordoosten van Tokio, voor serieuze problemen zouden kunnen gaan zorgen. Ondanks deze informatie voelde ik mij nog steeds veilig in de Japanse hoofdstad. De dag erna was er echter al enige spanning voelbaar op het werk, waar de meeste werknemers de hele dag aan het nieuws gekluisterd zaten. Op dat moment had ik het woord vertrekken nog niet in mijn gedachte gehad.  

    Toen ik mij maandag probeerde te focussen op de ontwerpopgave werd de sfeer om mij heen met de minuut grimmiger. Zaterdag hebben we nog met zes stagiaires aan het project gewerkt, twee dagen later bleek ik met slechts één Koreaanse overgebleven te zijn. 's Avonds heb ik dan toch besloten het zekere voor het onzekere te nemen en ben ik direct vanuit het werk met twee Portugese huisgenoten richting Osaka gereisd, zeshonderd kilometer ten zuiden van Fukushima.

    Verraderlijk in deze situatie is de betrouwbaarheid van binnen- en buitenlandse media.  De Japanse media blijven erg kalm en geven hoop op spoedig herstel, terwijl buitenlandse nieuwszenders het vertrouwen al snel lijken op te geven. Zo is Duitsland direct na bekendmaking van de nucleaire problemen op vrijdag overgegaan tot het terugroepen van Duitsers in Japan. De Nederlandse overheid blijft hierin terughoudend, Hollandse nuchterheid misschien?

    Hoe dan ook; door het verslechterde nieuws over de kerncentrales en mogelijke zware naschokken gecombineerd met een erg verontrust thuisfront besloot ik woensdagnacht dan toch, wellicht tijdelijk, het land te verlaten. Een duidelijk voelbare aardbeving tot in Osaka was voor mij het moment waarop ik besloot een ticket te boeken, er waren echter meer mensen met hetzelfde idee.  De prijzen voor tickets naar Nederland vlogen omhoog, drieduizend euro voor een vlucht de volgende dag, tweeduizend euro voor wie wat meer geduld had. Dit was voor mij uiteraard geen optie!

    Omdat twee bouwkundestudenten voor een uitwisselingssemester in Singapore zijn, besloot ik hen tijdelijk te bezoeken tot er meer bekend is over de situatie in Japan. De vlucht kan het beste als turbulent beschreven worden; voor mij ondertussen een bekend gevoel. De vraag die mij nu constant bezig houdt is of het op korte termijn nog mogelijk zal zijn om terug te keren. Door het plotselinge vertrek heb ik veel nieuwe vrienden, collega’s, mijn stageopdracht en al mijn bezittingen achter moeten laten...”

    Deze site geeft volgens Ploemen een goed beeld van het aantal aardbevingen en hun kracht.

    Since late January, TU/e's Architecture, Building & Planning student Ricardo Ploemen has been in Japan for an internship. He was working when Japan was hit by the earthquake on Friday, March 11. He's fled to Singapore. Ploemen e-mailed his impressive story to Cursor.