We zitten al een week met 23 Bouwkundestudenten in Kameroen. We zijn hier om onderzoek te doen en mee te bouwen aan een schoolgebouw in de stad Mamfé, aan de grens met Nigeria. Dit is een project van studievereniging SUPport.
Onze reis begon slecht, want onze vlucht, met een tussenlanding in Tripoli (Libië), werd door de onrust daar geannuleerd. We hebben een nacht gratis in een chique hotel in Brussel geslapen in afwachting van een nieuwe vlucht. Gelukkig konden we op dinsdag al richting Afrika vliegen.

Woensdagochtend kwamen we aan in Douala, de grootste stad van Kameroen. Vanaf hier zijn we gaan reizen van het vliegveld naar de bouwplaats, waar we in totaal zo’n anderhalve dag over hebben gedaan. De reis was prachtig; we zitten in een heuvelig gebied met veel regenwoud, dat is heel indrukwekkend. Het drukke Afrikaanse straatbeeld in de steden -waar auto’s, motors, fietsers en wandelaars langs elkaar heen zoeven- is ook geweldig.

De eerste bouwdag was meteen heel interessant. De manier van bouwen is hier echt heel anders dan we gewend zijn in Nederland. Meetlinten en waterpassen worden maar zelden gebruikt en echt alles wordt met de hand gedaan. We hebben tot nu toe onder meer grond uitgegraven, een steiger gebouwd, beton gemaakt en gestort en zelf stenen gemaakt die ze bakken in de zon. Al dit handwerk zorgt ervoor dat de meesten van ons na zo’n dagje bouwen heel erg moe zijn, zeker ook door het klimaat: het is 35 graden en heel vochtig.

Tijdens de bouwdagen wordt er ook onderzoek gedaan, zo is er een groepje bezig met het meten van de temperatuur, de luchtvochtigheid, de lichtsterkte en het geluidsniveau in de omliggende gebouwen rondom de school. Hiermee proberen ze de ideale gevel voor de school te ontwerpen.

Naast het bouwen ondernemen we veel culturele activiteiten. Zo was er speciaal voor ons een muziekfestival georganiseerd. Alle regionale artiesten traden op, ze playbackten hun liedjes vol overgave. Er waren heel veel mensen op het festival afgekomen. Onze groep met 23 grote blanken trekt in deze moeilijk bereikbare stad sowieso veel bekijks. Vooral kleine kindjes gillen ons toe: ‘white man, white man!’. En Luuk, hij is 1,97 meter en blond, is zeer geliefd om mee op de foto te gaan.

We zitten hier nog twee weken en ik ben heel benieuwd wat we allemaal nog gaan zien en meemaken. Als je verhalen en foto’s van alle deelnemers wilt lezen, kijk dan op: www.support.tue.nl/supportsupport bij ‘dagboek’. We proberen de site op het Afrikaanse internet hier zo goed als het gaat te updaten.

Mara van Welie, studente Bouwkunde (op de foto op de achtergrond met een witte bouwhelm met daaronder een lichtbruine pet)