Het is nu tweeënhalve maand geleden dat ik mijn vertrouwde kamer in Eindhoven inruilde voor een appartement nabij de prestigieuze Tsinghua University, Beijing. De cultuur, de snelgroeiende economie en de uitdaging om te werken in deze omgeving waren mijn belangrijkste redenen om voor China te kiezen, een beslissing waar ik geen moment spijt van heb gehad. Beijing is, door een mengelmoes van eeuwenoude cultuur en moderne wolkenkrabbers, de ideale plek om het echte China te ervaren.

Ik doe mijn stage bij een natuurkundige onderzoeksgroep, waarbij ik me richt op het verbeteren van een Atomic Force Microscope. Een AFM gebruikt een minuscuul naaldje, het liefst met een punt van slechts één atoom dik, om een oppervlak af te tasten. De krachten die daarbij op het naaldje werken zijn heel klein, in onze opstelling zo rond de piconewton. Toch kunnen we de grootte van deze krachten bepalen en gebruiken om het oppervlak in beeld te brengen met een atomische resolutie. Hoewel deze techniek al een tijdje bestaat, wordt er in onze opstelling een nieuw soort sensor gebruikt waar nóg betere resoluties mee te behalen zijn en waarmee we zelfs atomen kunnen verplaatsen. Mijn voornaamste taak is het ontwikkelen van een methode om de gegevens die we daarbij verzamelen om te zetten in bruikbare informatie.

Als je de TU/e gewend bent, is het een vreemde maar interessante ervaring om aan een Chinese universiteit te werken. De werkuren zijn eigenaardig (van 10.30 uur tot na middernacht), communicatie in het Engels is heel erg lastig, niet-PhD studenten zie je nauwelijks in het lab en er kan hier en daar ook nog wel een efficiëntieslagje gemaakt worden. Er zijn natuurlijk ook positieve dingen te noemen: zo is de campus gebouwd op oude keizerlijke tuinen, met als gevolg dat ik me in de Efteling waan zodra ik een stap buiten de deur van de faculteit zet. De TU/e zal met Campus 2020 een flinke prestatie moeten leveren om nog indruk op mij te maken!

De modernisering die in Beijing plaatsvindt indrukwekkend noemen zou een understatement zijn, overal waar je komt worden nieuwe gebouwen en metrolijnen uit de grond gestampt. Een vreemde omgeving om te wonen. Toen ik laatst met een student buiten het universiteitsterrein liep, vertelde hij over een restaurant dat al heel oud zou zijn, wel meer dan tien jaar. Natuurlijk brengt deze modernisering nadelen met zich mee, voor de meeste mensen wegen de voordelen echter een stuk zwaarder. En voor mij? Ik ben vooral dankbaar voor deze unieke kans om te kunnen wonen en werken in ’s werelds snelst groeiende economie.

Jan Cortenbach, student Applied Physics