Hoe innovatief is de TU/e nu eigenlijk? Dat vragen bezoekers zich af die gelaten op de witte stoelen in het Auditorium afwachten wat er gebeurt. Ze zijn gekomen om Dick Swaab te horen en te zien. Een half uur voor aanvang zijn alle stoelen al bezet en smeekt emeritus hoogleraar Wiskunde Frans Schurer namens het Academisch Genootschap alle staande mensen de zaal te verlaten. De deuren van de Blauwe zaal gaan dicht en het geluid uit de zes luidsprekers klinkt zwak.
Waarom er geen collegezalen met videoverbinding zijn ingezet is de vervolgvraag. Navraag bij coördinator audiovisuele ondersteuning leert dat er wel degelijk gewaarschuwd is voor deze grote opkomst. Henk Naterop: “We hebben aangeboden om door te lussen. Dan komt beeld en geluid ook in promotiezalen 4 en 5. In iedere zaal kunnen honderdzeventig mensen zitten. Het academisch genootschap heeft gekozen dat niet te doen vanwege de kosten. De arbeidsuren van de tweede persoon die voor die extra zalen ingezet moet worden zou de TU/e doorbelasten.”
Frans Schurer van het Academisch Genootschap kijkt met gemengde gevoelens terug op de middag. “Het was een moeizame start, maar ik ben heel tevreden over het verloop. We hebben niet voorzien dat er achthonderd tot duizend belangstellenden zouden komen. Normaal houden we onze lezingen in de sociëteit van het AG aan de Parklaan. Daar kunnen we honderd personen ontvangen. Deze maal konden we terecht in de Blauwe zaal. We dachten aan vierhonderd stoelen genoeg te hebben.” De drukst bezochte lezing van het AG werd enkele jaren geleden gegeven door Elsbeth Etty. Daar kwamen 120 personen.
Anticiperend op het tumult bij het plaats zoeken liet het AG de pauze vervallen en de vragen aansluitend op de lezing stellen. “Dat verliep prima”, zegt Schurer. “Als dank heb ik Swaab De kleine TU/e encyclopedie 1956-2006 gegeven omdat daar een lemma over de Holstlezing in staat. Hij heeft in 1987 die lezing verzorgd over de klok in onze hersens.” (NS) |