Het is moeilijk voor te stellen maar het is lekker liggen op de vloer van het trappenhuis op de bovenste verdieping. Ellen Duijvenstijn stort na een minuut en vier seconden rennen neer en blijft een tijdje liggen. Als ze weer op adem is: “Oh, die verzuring, alles doet pijn. Vanaf de achtste sloeg het toe. Met een sprint voluit gaan is minder zwaar. Hier moet je eigenlijk constant springen.” Haar tegenstander Nicky de Jonge komt wat later en wat rustiger boven: “Ik kan dit niet. Ik ben dan ook lange afstandsloper, ik train voor halve marathons. Ellen is veel explosiever.”

Bij de heren herkent Frank Wessel het gevoel van Ellen. Hij reageert op soortgelijke wijze: neerstorten, hijgen en in zijn geval ook wat gevloek. Zijn inspanning is niet voldoende voor de winst, die eer valt Martin van Mourik ten deel. Die rent in 55.86 seconden dertien verdiepingen omhoog. Saillant detail: hij is geen lid van Asterix, maar traint bij All Terrain.

Marijke Valk, die een solowedstrijd loopt, weet met 1.03.34 haar twee tegenstandsters te verslaan. De heren kunnen dit later bij een drankje in het studentensportcentrum prima verklaren: “Zij is heel krachtig.Vorig jaar deed ze nog aan polsstokhoogspringen.” (NS)