/Voorpagina /Mensen /Nieuws /Opinie /Cultuur /Studentenleven /Achtergrond /English page /Onderzoek /Reportage /Bestuur /Ruis /Ranzigt /Colofon

/Faculteits Berichten /Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /TUE /Zoeken:

Jaargang 44, 4 oktober 2001 Studentenleven

Vertraging kon pret niet drukken FSE viert lustrum met raketlanceerwedstrijd "Ik dacht dat ik een paar truien mee moest nemen, maar het weer is vandaag zo goed dat ik hier in mijn dunne bloesje van Space Odyssey sta", zegt Judith Oomen, die maanden bezig is geweest met de organisatie van de raketlanceerwedstrijd. Bij slechte weersomstandigheden mocht het evenement niet doorgaan, dus de weergoden produceerden vorige week woensdag een belangrijk zonnetje. In totaal zijn er vijftig deelnemende teams, 32 van de TU/e, 18 afkomstig van VWO-scholen uit Brabant, Zeeland en Limburg. "Vijftig teams is voor ons een perfect aantal. Het maximum was zestig, dus we hoefden gelukkig niemand teleur te stellen." Oomen is onder de indruk van de creaties van de deelnemers. "Ik vind het echt knap dat het ze gelukt is de raketten te maken. Wij hebben een bouwpakket gebruikt, maar zij hebben alles zelf in elkaar gezet." Oponthoud Dat niet alle raketten even goed in elkaar zitten, blijkt tijdens de controle. Twee leden van de DRRA (Dutch Rocket Research Association) controleren iedere raket nauwkeurig, voordat het motortje erin geplaatst wordt. Alle teams krijgen namelijk dezelfde motor. Deze controles zorgen voor een enorm oponthoud. "Hoe zit het vastgemaakt?", vraagt Klaas-Jan van Til, voorzitter van de DRRA, aan het team Draconiden. De teamleden zeggen dat het touwtje met een sticker bevestigd is. Van Til trekt er zachtjes aan en het touwtje laat los. "Die zit dus niet vast genoeg, want zo'n klap krijgt de raket zeker als ie gelanceerd wordt." Dit soort opmerkingen geven de controleurs regelmatig. "De aanpassingen waren noodzakelijk, anders zou een aantal raketten niet veilig de lucht in gaan", legt organisator Davy Thielens uit. "Er moest echter meer veranderd worden dan verwacht en de deskundigen legden iedereen uit waarom iets aangepast moest worden. Dat kostte ontzettend veel tijd." Thielens is na afloop zeer te spreken over de deelnemers en het publiek. "Ondanks dat het geduld bij veel mensen opraakte, bleven de meesten tot het einde kijken en bleef iedereen ook alert tijdens de lanceringen. Dat zag je goed omdat veel mensen elke raket nawezen die hoog de lucht in schoot." Reacties "We hebben ontzettend veel positieve reacties gehad op dit initiatief", vertelt Oomen. "De aandacht van de pers hadden we niet verwacht." Onder andere Omroep Brabant, het Eindhovens Dagblad, het ANP en Cursor kwamen op de raketlancering af. "Niemand heeft een verband gelegd met de aanslagen in Amerika, alleen Omroep Brabant vroeg ernaar", zegt de studente TeMa en penningmeester van de FSE (Federatie Studieverenigingen Eindhoven). "De raketten die wij vandaag lanceren, zijn te vergelijken met een vuurpijl. Daarom vinden wij het ook helemaal niet ongepast om nu deze wedstrijd te houden." Prijsuitreiking Na afloop van het evenement werd in de University Club de uitslag bekendgemaakt. De drie winnende ploegen waren allemaal afkomstig van de TU/e. De raket van team Isis, bestaande uit Jacco Nohlmans, Raymond Recken, Peter van Tilborg en Wouter Peeters, maakte de langste vlucht. Die duurde 25,1 seconden. De origineelste raket werd gemaakt door Alles Onder Controle (Aart-Jan van der Voort, Hans Peeters, Wouter Aangenent en Martijn Franken). Deze twee winnende ploegen mogen een rondvlucht maken in een vliegtuig boven een Nederlandse stad naar keuze. De DRRA stelde een extra prijs beschikbaar: een jaar lidmaatschap van de DRRA. Die werd gewonnen door Joep Smeets en Theo Reitsema (team R.O.S.), omdat hun raket het best aan de eisen van de DRRA voldeed. Alle deelnemers kregen een certificaat mee naar huis /.

Had je wat Agterberg? Eén dag in Engeland en alweer een column schrijven voor de Cursor. Engeland? Ja, dat klopt. Ik ben namelijk op internationaal trimester, waardoor ik gedurende drie maanden vakken ga volgen aan een buitenlandse universiteit, dat is bij mij Reading University vlakbij Londen. Oke, genoeg over mijn internationaal trimester. Graag zou ik jullie nog even willen wijzen op het aanrij-gedrag van de Brabanders. Ik ben zelf Utrechter en loop alweer vijf jaar in Brabant rond, maar ik heb nooit kunnen wennen aan woorden zoals: aanlopen, aanfietsen en aanrijden. 'Aan' is volgens de van Dale 'een voorzetsel dat in het algemeen verbondenheid uitdrukt', maar de Brabanders gebruiken het vooral om beweging uit te drukken. Aanrijden is voor mij een pijnlijke ervaring, Brabanders bedoelen 'beginnen met rijden'. Aanlopen? Dat ken ik uit rood aanlopen, maar betekent 'in de richting van iets of iemand lopen'. Ook leuk: het voorwiel van de fiets loopt aan. Aanfietsen vind ik een aanfluiting, maar het staat wel in de van Dale: fietsend in beweging brengend. Het is aangetoond dat veel studenten op donderdag nacht aanslingeren (waggelend aankomen). Als je vrouwen iets vertelt over het aanrecht dan kan je rekenen op een tegenaanval of aanklacht. Een woord dat ik jullie niet wil onthouden, is aanritsen: jeuken van seksuele neigingen. Zelf doe ik aan aanhuppelen. Misschien stel ik me wel aan, maar ik ben als columnist aangesteld. Tegen de Brabanders zou ik willen zeggen: zet 'aan' uit en zeg de volgende keer: zullen we gaan lopen/fietsen/rijden. Ik ben niet aansprakelijk voor de mensen die een aandoening aan dit stukje overhouden (het woordje 'aan' komt er namelijk 32(!) keer in voor). Arthur Agterberg is student TeMa

En hoe is het in Brazilië? Studenten van de TU/e gaan steeds vaker voor een bepaalde tijd van hun studie naar het buitenland. Voor stage of voor het verrichten van onderzoek, omdat het verplicht is of omdat ze het leuk vinden. Cursorlezers kunnen voortaan iedere week over de schouders van een TU/e-student in het buitenland meekijken. Antwerpen-São Paulo, 21/02/01: 'Het bankje dichtbij de railing gezet. De zee schittert. Vissen, kwallen, of wat voor beesten het ook wezen mogen, veroorzaken voor een paar tienden van een seconde witte lichtballen in de zee. Richt ik mijn hoofd op, zie ik een sterrenhemel. Meer lichtpunten dan donkerte. Het is nu tien uur 's avonds, een knaloranje bal verschijnt aan de hemel. Het is een nachtelijke zonsopkomst zoals de maan hier kan verschijnen. We pakken een wijntje erbij en plaatsen Van Morrison op de achtergrond. Morgenochtend om negen uur komen we aan in Salvador de Bahia. Eindelijk Brazilië. Na drie weken ping-pongen en zee-staren op een Italiaans vrachtschip.' São Paulo, 24/03/01: 'Getoeter en sirenes passeren mij van alle kanten. Ik kijk om en struikel zowat over een slapende zwerver. Een adrenaline-shock gaat door mijn lijf. Een orkest van stadsgeluiden wordt begeleid door muziek. Te veel percussie en met een blikken geluid galmt het uit de vele snackbars. Ik kijk opnieuw om, maar nu naar rechts. Het verkeer komt van links en een auto schampt me. Een razende blik van lelijke, zwaar getekende en verkrampte gezichten. Het lijkt wel of iedereen om me heen een dozijn mankementen met zich mee moet zeulen. Strompelend, waggelend, gek, schreeuwend en nooit normaal. Ik ben soms blij wanneer ik weer mijn voordeur achter me dicht kan slaan. Rio de Janeiro, 18/08/01: '150 meter van mijn werk schijt een gozertje in het open riool, stort een zelf geknutseld onderkomen als een kaartenpakhuis in elkaar en schieten rivaliserende drugbendes geregeld zoveel munitie op elkaar af dat het klinkt alsof het oudjaarsavond in Nederland is. Een middeleeuws tafereel dat van heel dichtbij zichtbaar is, maar waar je niets mee van doen hebt. Brazilië is het paradijs op aarde voor diegenen die geld hebben. De rest heeft pech.' Rio de Janeiro, 20/09/01, Ik woon nu zeven maanden in Brazilië. Zeven maanden heb ik non-stop bloot gestaan aan een regen van indrukken. Wat mij gedurende die tijd het meest is opgevallen, is dat het Braziliaanse verleden, dat wat vroeger of zelfs gisteren gebeurd is, vaak vandaag al niet meer bestaat. Uit het geheugen gekrast. En de toekomst, een bewustzijn over wat nog komen moet, zelden een zorg is. Alleen de bevrediging van het moment lijkt te tellen. Het is wellicht een levensinstelling die aansluit bij een land dat te weinig historie heeft waaraan het een sterke persoonlijkheid kan ontlenen en waar te weinig academisch intellect en kennis is om een persoonlijkheid mee op te bouwen. Originaliteit verliest het meestal dan ook van de sterke kopieerdrift die hier heerst. Op de universiteit leer je vooral hoe je anderen moet imiteren en niet zozeer hoe je zelf iets zou kunnen ontwikkelen. Een eigen studieplek in een land buiten Europa is een hoop geregel, bureaucratisch geharrewar en een fikse studievertraging aan je broek. Ben dan ook zeer blij dat ik hier loon na werk heb mogen ontvangen. Ik had deze studiereis namelijk voor geen goud willen missen! Een ode aan Brasil. Menno Kooistra, student Bouwkunde

Autowassen Het chemisch technologisch dispuut Kekulé wast donderdag 4 oktober weer auto's tijdens de Kekulé Carwash. Op het parkeerterrein van de faculteit Scheikundige Technologie kan iedereen van 10.00 tot 16.00 uur zijn wagen inleveren voor een wasbeurt. Wassen kost 7,50 gulden, een waslaag aanbrengen komt op 25 gulden. Met het opgehaalde geld worden grotere activiteiten van Kekulé betaald. Kekulé viert dit jaar haar derde lustrum, dat het thema 'progressie' heeft meegekregen. De lustrumweek begint op maandag 15 oktober met een borrel in de F.O.R.T. Workshop Chang quan en Tai ji quan Professor Qin uit China geeft donderdag 11 oktober in het Studenten Sport Centrum een workshop Chang quan en Tai ji quan. Chang quan is een oosterse vecht- en zelfverdedigingssport samengesteld uit verschillende vechtsporten. Tai ji quan is een rustiger vorm van bewegen, gebaseerd op Qi en Yi en gericht op lichaamsbesef en gezondheid. Geïnteresseerden kunnen zich opgeven via de intekenlijsten in het sportcentrum. De workshop is van 18.30 tot 20.00 uur in het sportcentrum.

[an error occurred while processing this directive]

[an error occurred while processing this directive]

[an error occurred while processing this directive]

[an error occurred while processing this directive]