Hoffelijkheid viert hoogtij bij lustrumgala Footloose
door Désiree Meijers
Mede-oprichter en lid van het eerste uur, Eduard Spelier, is in gezelschap van één van de vrouwelijke favorieten op de dansvloer. Met zijn totaal eigen dansstijl en haar nieuwe dansschoenen valt het paar op met hun professionele passen. ‘Zo’n dansgala is heel iets anders dan bijvoorbeeld een gala van het Eindhovense Studenten Corps’, vertelt Spelier. ‘Daar gaat het erom om zo snel mogelijk zoveel mogelijk drank naar binnen te werken. Wat wij hier doen is vergelijkbaar met topsport en dat kun je niet combineren met alcohol.’ Inderdaad blijkt de grootste vraag aan de bartender uit cola en mineraalwater te bestaan.
Prijzig
Vriendelijkheid en hoffelijkheid zijn de trefwoorden voor het gala, dat tot in de puntjes werd verzorgd door de lustrumcommissie, met Bregje van Ginneken als voorzitter. Zelf is zij gestoken in een lieflijke creatie van roze satijn, met bijpassende schoentjes en handtas. Is dit voor een gewone student allemaal wel te betalen? De entree kost immers al vijftig gulden. Dan komen er de kosten voor de kleding bij en ook de drankjes zijn tamelijk prijzig voor een studentenbeurs.
‘De entreeprijs is voor een aantal mensen inderdaad te hoog, dat is wel jammer. Maar de organisatie wilde geen concessies doen aan het programma of de locatie. Wat de kleding betreft, daar kan met een tweedehands-winkeltje of lenen wel een mouw aan gepast worden’, aldus Van Ginneken. Ook een kledingverhuurbedrijf biedt uitkomst, zeker voor wat betreft de rokkostuums van de jongemannen.
Nadat Footloose-voorzitter Paul Lubbers samen met Van Ginneken officieel het bal heeft geopend, houdt een gerenommeerd dansorkest de hele avond de gasten in wisselende samenstelling op de vloer. Iedereen kiest zijn favoriete dans. Weense wals, Engelse wals, tango, chachacha, rumba of jive. Hier en daar worden nog wat passen in de gang geoefend, of op de vloer uitgeprobeerd. Wie even wil rusten, maakt gebruik van het casino, laat een statieportret maken door leden van fotovereniging Dekate Mousa of werkt het speciaal voor deze avond samengestelde balboekje bij. Ter opfrissing van het geheugen staan er tevens handige etiquetteregels in. Het lijkt er op of het voor de aanwezigen allemaal gesneden koek is. Als de bijna veertigjarige verslaggeefster het bal voortijdig wil verlaten, merkt een jonge cavalier op, dat hij haar nog niet heeft zien dansen die avond. Of hij dat nog kan veranderen? Hoffelijkheid
ten top; dat kan hij.
Buitenlandse Zaken
Volgend jaar op de gladde ijzers!?
Soms wordt Misheck Mwaba uit Zambia er aan herinnerd dat Nederland niet zijn thuis is. Op de universiteit valt het nog wel mee, iedereen spreekt hier Engels en hij kan het met iedereen goed vinden. Buiten de TUE ervaart hij echter vaak dat hij in een vreemd land verblijft. Zo krijgt hij af en toe met discriminatie te maken en vindt hij het erg vervelend dat hij de Nederlandse taal niet beheerst.
In Zambia is er nauwelijks sprake van discriminatie. Een enkele keer komt wel positieve discriminatie voor. Een blanke wordt op een vliegveld bijvoorbeeld sneller geholpen. Dit komt volgens Misheck vooral omdat deze reiziger als gast behandeld wordt.
De verschillende volkeren die in Zambia wonen, zijn goed geïn-tegreerd, in de regering zitten bijvoorbeeld een blanke en twee politici van Indiase afkomst. Naast het Engels, de voertaal in Zambia, worden er nog zo’n zeventig dialecten gesproken. Omdat in het verleden de grenzen door kolonisten bepaald zijn, wonen er vaak meerdere volkeren in één land. In een aantal Afrikaanse landen leidt dit regelmatig tot onrust en zelfs oorlog. Een land opdelen in allerlei kleinere staatjes in echt geen oplossing. Hiervoor is onvoldoende economische draagkracht.
Nederland vindt Misheck liberaler dan zijn thuisland. Kinderen daar dragen op de lagere en middelbare school verplicht een uniform. Waarschijnlijk komt dit door de Engelse invloeden, Zambia was vroeger namelijk een Engelse kolonie.
Het is niet de eerste keer dat Misheck in Nederland is. Een aantal jaren geleden was hij twee dagen hier. Tijdens dit bezoek was het erg slecht weer, toch heeft dit hem er niet van weerhouden om terug te komen. Zambianen hebben het volgens Misheck al snel koud, omdat ze de hitte van Afrika gewend zijn. Daar tegenover staat volgens hem dat Nederlanders al snel klagen over hitte.
Wat sport betreft heeft Misheck zich niet aangepast. Uit angst om zijn botten te breken heeft hij zich nog niet op de schaats gewaagd. Hij snapt niet hoe mensen het presteren om op zulke ijzers hun evenwicht te houden. Omdat veel mensen hem gevraagd hebben of hij al geschaatst heeft, begint hij te twijfelen. Hij denkt er serieus over om de gok te wagen en aan het begin van de volgende winter, over ruim negen maanden, een paar schaatsen aan te schaffen!
In de rubriek ‘Buitenlandse Zaken’ interviewt Moniek Stoffele elke week een buitenlandse student of studente die voor enige tijd aan de TUE verbonden is. Bram Saeys legt ze vast op de gevoelige plaat.