Als een dief in de nacht
De actiebereidheid onder de Einhovense studenten laat nogal te wensen over. Afgelopen maandag bracht onze Jo een bezoek aan de TUE. En wat schetst de verbazing? Slechts zeven joelende ESVB-ers op de balustrade bij de senaatszaal. Ze hadden het balkon getooid met twee verkreukte spandoeken. Dat moet indruk hebben gemaakt op de minister. Toch nog aardig van Ritzen om even naar ze te zwaaien. Of was er iets anders aan de hand? Paul van Liempd van de ESVB: ‘We hoorden pas een kwartier van tevoren dat Ritzen om één uur die zaal uit zou komen. Het was toen te laat om een groot protest te organiseren. We hebben toen maar snel een paar spandoeken uit de kast getrokken. En we hopen dat hij er zich toch iets van aantrekt. Vorige keer dat Ritzen op de TUE was stonden er zeshonderd hogeschoolstudenten. Toen is er een deuk in zijn auto gekomen. Waarschijnlijk is het bezoek daarom dit keer geheim gehouden. Typisch Ritzen. Als een dief in de nacht komt hij en gaat hij.’ Tja, tegen zulke geheime bezoekjes kun je ook niet in demonstreren.
Onderbroekenlol
De TUE-sportkledinglijn is nu tegen een flinke korting verkrijgbaar. Het bureau In- en Externe Betrekkingen (IEB) had zich danig verkeken op de prijs die de sportkleding bij de introductie verleden jaar moest gaan kosten. De pakken bleken te duur. Dat is niet echt verwonderlijk, want het is een bekend gegeven dat studenten door de minister financieel geheel uitgekleed zijn. De aankondiging in Cursor 24 dat de trainingspakken en ook de overige sportkleding in prijs gehalveerd waren, zorgde voor een run naar het IEB. Daar deden ze het bijna in hun broek van het lachen, want sommige kopers stonden erop om het gewenste sportpakje eerst te passen. Uiteraard zijn er in het Voorlichtingscentrum geen pashokjes aanwezig. Daar hadden een aantal kopers geen problemen mee en dat zorgde voor een mooie show. De een verschool zich bij het passen achter een kast, de ander trok vlot zijn broek uit en huppelde in zijn onderbroek in het rond. Hilariteit veroorzaakte de student die een oranje boxer-short droeg. Maar toppunt van bleuheid was de medewerker die de trainingsbroek over zijn spijkerbroek aantrok. Zonder een spier te vertrekken gaf hij te kennen dat de broek hem precies paste. Dat was lachen daar. Met toenemende geestdrift brengt men bij IEB nu de sportkleding aan de man of de vrouw. Misschien is het ook wel een leuk idee om een onderkledinglijn te ontwerpen, dat geeft vast aanleiding tot
meer onderbroekenlol.
Cemsto met spoed
Vorige week woensdag was er weer groot alarm op onze universiteit. Drie brandweerwagens scheurden met brandend zwaailicht het terrein op, zodat veel mensen met schrik in de benen even bleven staan. Je hoorde ze denken, 'Gaat ons geliefde auditorium nu weer in vlammen op, of is deze keer het hoofdgebouw aan de beurt?' Niets van dit alles is echter waar. De brandweer was met groot materieel uitgerukt omdat uit een U-buis in het CTD-gebouw ongeveer twee liter kwik was gemorst. Kwik is een behoorlijk giftig metaal, het is niet gezond om het in te ademen en ook contact met de huid wordt sterk ontraden. Maar toch lijken vier brandweerwagens overdreven. Een beetje rekenwerk leert ons dat dit neerkomt op ongeveer een halve liter van de zilverkleurige vloeistof per brandweerauto. Als we even uitgaan van vijf ‘ruwe bolsters’ per auto, dan was voor elke spuitgast gemiddeld zo’n tien centiliter van het gevaarlijke goedje beschikbaar om zich op uit te leven. Zij deden dit met behulp van chemicaliën-overalls, persluchtmaskers en een speciaal voor dit doel ontworpen stofzuiger, zodat best gesproken kan worden van schoonmaakwerk op hoog niveau. Bij iets dieper graven blijkt echter dat het hier om een standaard procedure gaat. Als onze eigen brandweer een spoedgeval niet binnen enkele minuten onder controle heeft, moet de Eindhovense brandweer gealarmeerd worden. Ook de beveiligingsdienst was uitgerukt. Toch wel een geruststellend idee dat zij zo adequaat reageren.
Muzikale finale
Vorige week is begonnen met het slotakkoord van de wederopbouw van het auditorium. Er wordt nu gewerkt aan het in originele staat terugbrengen van het orgel. Het universitaire instrument is de afgelopen tijd uitgebreid gepoetst en geschrobt om het van roet en vuil te ontdoen en kan nu als nieuw weer opgetrokken worden. Dit is overigens nog een hele klus. Men is tot begin juli bezig met het pijp voor pijp opbouwen van het blaasinstrument. Hierna volgen nog zo’n zes tot zeven weken die nodig zijn voor het ook daadwerkelijk laten klinken van onze trots. Waar dit bij een piano of een gitaar gewoon stemmen heet, spreekt men bij een orgel van het ‘intoneren’. Het is de bedoeling dat per 1 september, als officieel het volgende collegejaar weer begint, het geheel weer bespeelbaar is. Een kleine twee jaar na het in rook opgaan van het auditorium zijn dan eindelijk de laatste steigers verdwenen en kunnen de dames van de catering ook weer normaal hun werk doen. En nu maar hopen dat we in het vervolg iets vaker de lieflijke klanken van het orgel door het auditorium zullen
horen klinken.
door Jannigje Gerritzen & Willem van Rossum