Buitenlandse Zaken
Italiaanse ijdelheid en Friese koeien
De Italiaanse Eloisa D’Andrea is bang voor de rechtse politieke partijen in haar land. Deze partijen vergaren steeds meer aanhang. Hoewel ze zich gematigd voordoen, vreest Eloisa dat, wanneer ze eenmaal aan de macht zijn, hun extreme karakter pas echt zal blijken. Op haar universiteit voelt ze zich wel thuis, daar wordt geen onderscheid gemaakt op basis van kleur of bezit, iedereen is gelijk. Op de Eindhovense universiteit valt haar op dat er tijdens de pauzes vaak groepjes in de kantines zitten, het ene groepje bestaat uit negers, een ander uit mensen met een lichtere huidskleur, een volgend uit blanken en eentje uit zonnebank-gangers.
Eloisa, die hier nu twee weken is, spreekt vloeiend Nederlands. Dit is niet zo vreemd als op het eerste gezicht lijkt. In Triëst volgt ze een tolk- en vertalersopleiding, waar ze Nederlands, Engels en Frans studeert. Haar keuze voor het Nederlands is het gevolg van buitenlandse reisjes waarbij zij viel voor ons land. Vooral Rusland en Duitsland hebben het bij haar verbruid. Bij een bezoek van twee weken aan Rusland, het Rusland van voor de perestrojka, werd ze bij aankomst zorgvuldig gefouilleerd. Ook daarna werden zij en haar reisgezellen nauwlettend in de gaten gehouden. Dit was de taak van hun gids, die volgens Eloisa eigenlijk een KGB-agent was. Onze oosterburen hebben het bij de Italiaanse verpest doordat ze de kunst van het (levens-)genieten niet zouden verstaan.
In Nederland is dit allemaal anders, de inwoners en het land bevallen haar uitstekend. Haar welkom hier was allervriendelijkst. Soms begrijpt ze de Nederlanders echter niet. Op haar verjaardag trakteerde ze, geheel volgens de Nederlandse traditie, op vlaai. Eén van haar begeleiders kwam haar enthousiast met uitgestoken hand tegemoet lopen. Eloisa draaide hem haar wang al toe. Hij hield echter afstand en schudde alleen haar hand.
Eloisa was niet verrast van het beeld dat de Nederlanders van de Italianen hebben. Ze heeft al veel maffia- en spaghettiverhalen moeten aanhoren. Dat Italianen soms een ijdel volk genoemd worden, verbaasde haar in het begin. Toen ze er echter over nadacht, begreep ze het wel. Staan dralen voor de spiegel is voor Italiaanse vrouwen èn mannen een dagelijkse bezigheid.
Wat Eloisa in Nederland tegenvalt zijn de koeien. Ze had hier kuddes vette Friese koeien verwacht, maar tot nu toe heeft ze er niet één gezien. Dit is voor haar toch wel een enorme teleurstelling.
Naam:
Eloisa D’Andrea
Afkomstig uit:
Triëst/Italië
Studerend aan:
Universitá di Trieste
Studeert hier:
TEMA
In de rubriek ‘Buitenlandse Zaken’ interviewt Moniek Stoffele elke week een buitenlandse student of studente die voor enige tijd aan de TUE verbonden is. Bram Saeys legt ze vast op de gevoelige plaat.