Schuimbekken
‘nee, ik doe het niet.’ ‘Ach man, wat zit je nou te mekkeren over die paar centen. Zeg nou maar gewoon ja.’ De Slak werd een beetje kriegel. ‘Jij hebt makkelijk lullen met je vette baan en je leasebak.’ Dat was natuurlijk waar. Mathijs was nou al bijna twee jaar uit Eindhoven weg en hij had een niet onaardige betrekking bij een organisatie factoring lease accounting-adviesbureau. En dan kijk je niet op een paar centen. ‘Maar het wordt beregaaf’, gooide Mathijs het over een andere boeg. ‘We hebben echt een supergave band geregeld en dat diner... Mmm, alsof er een engeltje over je tong piest. Kan je soms geen date krijgen, knul?’ ‘Ja, ho eens even’, begon de Slak te stuiteren. ‘Ik ken zat meiden die wel een avondje met mij willen spelen. Bijvoorbeeld, eehh.., nee die zit in Engeland. Nou, als ik echt niemand weet, kan ik altijd Laura nog wel vragen. Die gaat met iedereen.’ Maar plotseling had de Slak het spelletje van Mathijs door. ‘Nee, maar wacht eens even. Ik had al nee gezegd. Ik zit echt een beetje krap deze maand. Of zeg maar gerust dit jaar. Ik trek het gewoon niet joh.’ Mathijs was nog steeds niet uit het veld geslagen. ‘No sweat. Zit je nog steeds bij die bank op de Tongelresestraat? Daar heb ik nog wel wat connecties. We regelen wel wat als ik vrijdag in Eindhoven ben.’ Toen de Slak de telefoon had neergelegd, bleef hij even ongelovig naar het apparaat staan staren. Hij dacht: ‘Hoe krijgt die jongen dat toch iedere keer weer voor elkaar om mij om te lullen?’
Die vrijdag had de Slak een half uur voor de spiegel gestaan om de enige stropdas die hij bezat een beetje fatsoenlijk om zijn nek te rijgen. Hij voelde zich er niet echt gemakkelijk in. En hij voelde zich helemaal schlemielig toen hij even later naast Mathijs, die strak in het pak zat, het filiaal van de Rabobank binnenliep. De heer Goudsmit, een zakenrelatietje van Mathijs, ontving ze met een kopje koffie. ‘Vertel het maar eens meneer van Rooijen. U wilt dus een extra krediet aanvragen. Maar ik zie dat u uw Studenten-plus-rekening bij ons toch al enigszins geforceerd heeft.’ De Slak kreeg de kleur van zijn bankrekening op zijn wangen en begon een beetje stotterend: ‘Ja ziet u, het nieuwe trimester is weer begonnen en nou sta ik voor een aantal uitgaven, boeken en dictaten en zo. En nou werk ik al regelmatig bij van Gend & Loos dus ik denk dat ik mijn rekening binnenkort wel weer kan eehh... aanzuiveren.’ De heer Goudsmit expliceerde de Slak dat het niet echt bedrijfspolicy was. Maar dat hij voor een kennisje van Mathijs wel een uitzondering kon maken. Hij zou die vijfhonderd gulden bijschrijven op de Slak zijn rekening courant. Er viel een hele last van de Slak zijn schouders af. Mathijs en zijn relatie babbelden nog eventjes door over vuurtorentjes en snipjes en toen stapten ze op. Maar voordat Mathijs en de Slak de deur uit waren gelopen riep de heer Goudsmit nog ‘Meneer van Rooijen!’ ‘Ja’, antwoordde de Slak. ‘Nog veel plezier op het gala!’
Schuimbekken is een wekelijks terugkerend feuilleton over een groep studenten, die als vaste uitvalsbasis voor hun activiteiten het café De Schuimkraag hebben.