En de Bronzen Big gaat naar...
door René ter Riet
Een filmpje maken. Die opdracht kregen vier crews van de workshop Filmen van Studium Generale. Om niet te veel tijd aan een script te verliezen werd er alvast een thema vastgesteld: ‘De ontmoeting’. Om de kans op kwaliteit te verhogen kreeg de film een tijdslimiet van drie minuten. Nou, dat wordt dus een makkie, dacht men. Het bleek anders uit te pakken.
In drie avondcolleges bracht cursusleider Paul Veltman van het Centrum voor de Kunsten de cursisten de beginselen van het videofilmen bij. Zoals het schrijven van een scenario, het hanteren van de camera, het gebruik van licht en het monteren. Daarna kwam het op hen zelf aan. Vier mensen, vier meningen. Zo neemt het schrijven van een acceptabel scenario en storyboard (een getekende versie van het scenario) toch al gauw een aantal avonden in beslag. De taken (acteur, cameraman, regisseur, geluidsman) waren nog het snelst verdeeld.
Het valt niet mee om een verhaal dat je in je hoofd hebt ook nog eens goed te verfilmen. Maak je korte of lange shots, neem je een acteur close-up of totaal: het zijn allemaal problemen die om een beargumenteerde oplossing vragen. Tijdens het filmen zelf moet je hierover niet meer te veel discussiëren, anders staan de acteurs zich te vervelen. Of erger: ze gaan zich er mee bemoeien. Makkelijk maak je het jezelf natuurlijk niet als je een actrice in een rolstoel close-up en zonder schokken wilt volgen. Of als je in het donker, vanuit een rijdende auto, in één shot, de scherpte wilt verleggen van de bestuurder naar de achtergrond en weer terug. Gelukkig blijkt een Eendje redelijk demontabel en zelfs bruikbaar als ambulance toen een overenthousiaste geluidsman tegen een deurpost aanbotste. De opnames liepen echter voorspoedig en de cursisten hadden veel lol. Het blijft echter vreemd dat veel van alle moeite niet of nauwelijks aan het eindresultaat is af te zien. Maar het was zeker de moeite waard.
Hoe de films geworden zijn kan iedereen zien op de ‘Grande Finale’, 9 mei in de blauwe zaal van het auditorium. De jury met Paul Veltman (voorzitter), Paul van Soest (van het AV-centrum van de TUE) en Joep Huiskamp (In- en Externe Betrekkingen) beoordeelt en bespreekt de films en de winnaar krijgt de Bronzen Big.
100 jaar film:
van Virginia Woolfe tot Deep Throat
door Gerard Verhoogt
Van 1957 tot 1966 lag de gemiddelde leeftijd van de Oscarwinnaars boven de 52 jaar; in 1976 was dat 38 jaar. Er was duidelijk een nieuwe generatie aangetreden, die hun eigen inhoud en vorm meebrachten: explicieter geweld en sex. De diverse filmkeuringen kregen het dan ook moeilijk of verdwenen.
Oscarwinnaar ‘Midnight Cowboy’ was in 1969 een breekpunt, evenals ‘A Clockwork Orange’ en in Nederland ‘Blue Movie’. Nieuwe stromingen bleven uit, er was een keur aan thema’s en vooral veel mooie films. Scorsese (‘Mean Streets’;’Taxi Driver’); Coppola (‘The Godfather’); Spielberg (‘Jaws’); Bertolucci (‘Last Tango in Paris’) werden de nieuwe helden. Films werden harder, de sex explicieter (‘Last Tango in Paris’; ‘Deep Throat’; ‘L’histoire d’O’). Pasolini combineerde de twee in de film over het fascisme ‘Salo’ (’74), een film die velen nog steeds niet kunnen aanzien. In Duitsland voerde Rainer Fassbinder de Neue Welle aan met films als ‘Alle Türken heissen Ali’, ‘Die Ehe der Maria Braun’. Fassbinder combineerde theater met film en maakte zo’n drie films per jaar. Andere regisseurs letten op onderhuidse en maatschappelijke ontwikkelingen. Jack Nicholson schitterde in ‘One flew over the coocoo’s nest’ van Milos Forman; Costa Gravas verfilmde het fascistische Griekse kolonelsregime in de thriller ‘Z’; Mike Nichols gaf het huwelijk weer als zijnde één grote leugen in ‘Who’s afraid of Virginia Woolfe’ en ‘The Graduate’ en Bertolucci vertolkte de spanning tussen politieke opvattingen en persoonlijke in ‘Il Conformista’.
En de Einzelgänger gingen gewoon door: Kubrick schokte en verbaas-de de met ‘A Clockwork Orange’ en ‘2001, A Space Odyssey’;, Fellini maakte zijn decadentste films met ‘Amacord’ en ‘Rome’ en Visconti vertolkte het grote verlangen in ‘Dood in Venetië’. Andere films vertolkten de tijdgeest: ‘Easy Rider’ en Antonioni’s ‘Blow up’ is nog steeds een van de geheimzinnigste films. Een aantal van bovengenoemde films is deze maand te zien bij Plaza Futura.
Filmquiz 100 jaar cinema
In het kader van 100 Jaar Cinema houdt Cursor eens in de maand een filmkwis in samenwerking met Plaza Futura. Stuur het antwoord van de vraag voor 9 mei naar Plaza Futura, Postbus 4502, 5601 EM Eindhoven.
Prijs van deze maand: een keurige film op video uit de periode 1965 -1975. De winnaar krijgt bericht.
Uitslag: Lolota
Vraag van deze maand:
Wie is de hoofdrolspeelster in ‘Deep Throat’?