‘Heb je nog spannende dingen gedaan?’, vroeg Kees tijdens het eten, om het gesprek een beetje op gang te brengen. ‘Nou nee’, zei zijn huisgenoot Sander. ‘We hebben trouwens een brief van Bart uit Brazilië’, zei Kees. ‘Wat schrijft ie?’ ‘Hij vermaakt zich prima. Leuke lui daar. Oh ja en hij heeft me gemachtigd om voor hem te gaan stemmen. Typisch Bart om daar nog aan te denken.’
Sander keek met een wazige blik op. ‘Moeten we binnenkort weer gaan stemmen? Waarom heb ik daar niets over in de krant gelezen dan?’ Kees zuchtte. ‘Nee, erwtenbrein, voor de verkiezingen van de TUE natuurlijk.’ ‘Op wie moest je stemmen dan?’, vroeg Sander, terwijl hij een draadje spaghetti naar binnen slurpte. ‘Lijst twee, nummer twintig of zo, of anders gewoon op een of ander mooi bouwkundesnoetje, ik zie wel.’ Sander knikte: ‘Ja gaaf hč, die posters van die bouwkundemiepen op de TUE. Ik heb er al drie gekaapt en boven mijn bed gehangen. Babes for president! Ik denk dat ik toch ga stemmen, op die blonde. Wanneer zijn die verkiezingen eigenlijk?’ Kees keek op de datum van een pak luchtig toetje. ‘Mwaa 20 april, kan nog best. Eeehh... op 9 mei.’ ‘Kut, dan heb ik een tentamen’, zei Sander. ‘Wat? Heb jij nog eerstejaarstent...’ ‘Ja, ja, ja, mooi weer was het trouwens vandaag hè. Maar dan machtig ik jou ook wel.’
Op 9 mei liep Kees het stembureautje op zijn faculteit binnen. Het was er erg leeg, er was geen hond. Een man en een vrouw achter een tafeltje gingen verschrikt recht zitten en keken Kees hoopvol aan. ‘Goed, laten we eens de democratie gaan steunen, ons grondrechtelijk verworven recht gaan exerceren en zo’n mooie mokkel kiezen voor rector magnificus. En voor Bart moest ik stemmen op... even kijken.... lijst twee, nummer... Shit, dat is ie zelf! De rat! Dat kan ie vergeten. Ik zal hem eens goed kloten. Wie was die vent waar hij zo’n hekel aan had?’ Kees vroeg een potloodje aan die stropdas achter het tafeltje en leverde zijn briefje in tezamen met zijn negen machtigingen. ‘Sorry meneer’, zei het brilletje. ‘Men mag niet meer dan twee aanwijzingen als gemachtigde aannemen.’ ‘Huuu?’, zei Kees, ‘nou doe dan alleen maar die van de Slak en de Ransman.’ ‘Huuu?’, zei het colbertje. ‘Deze twee’, verduidelijkte Kees. Na een korte blik van het streepjesoverhemd op de verfrommelde papiertjes, zei hij: ‘Sorry, maar de kiesgerechtigde die men machtigt, dient te behoren tot hetzelfde stembureau en dezelfde geleding.’ ‘Kut, daar gaat de democratie’, dacht Kees en hij vroeg: ‘Hoeveel stemmen hebben jullie eigenlijk al gehad?’ ‘Inclusief de uwe?’, vroeg het toupetje.

Schuimbekken is een wekelijks terugkerend feuilleton over een groep studenten, die als vaste uitvalsbasis voor hun activiteiten het café De Schuimkraag hebben.