Vanaf Hemelvaartsdag waren ruim 350 deelnemers druk in de weer bij de Hogeschool, de kelder van Dynamo en het onlangs geopende Scala. Professionele artiesten gaven hier vijftien verschillende workshops. Margreta Bukkums, één van de Balinese danseressen vertelt: ‘Het was fantastisch. Je bent drie dagen heel intensief met elkaar bezig, met iets volkomen vreemds. Jammer dat het nu voorbij is.’ Dat die drie dagen eigenlijk te kort waren kon haar workshopleider, Ni Ketut Wirjati, afkomstig uit Indonesië, beamen: ‘Eigenlijk heb je er wel een jaar voor nodig, maar we hebben toch heel wat bereikt. Volgend jaar ga ik nog zo’n workshop leiden.’ Dit jaar had het Pan-festival een sterk internationaal karakter. Naast een toelichting over yin-yang en oosterse handgebaren, ge-volgd door een opvoering van een Balinese dans, zorgden zo’n twintig didgeridoo-spelers voor een kwartier mystieke vibraties van het land down-under, kon men de intieme verleidingspogingen tijdens een Argentijnse tango bezichtigen en vulde vijftig percus-sionisten in de workshop West- Afrikaanse Djembe en Dunun de zaal met opzwepende ritmes.
Tri-colore
Geen studenten-evenement zonder de nodige alcoholische versnaperingen: een kroegentocht voor de deelnemers mocht niet ontbreken in de programmering. Maar ook tijdens deze nachtelijke slemptochten door Stratum moest gewerkt worden. Ieder team dat zich inschreef kreeg bij elk bezocht café een woord uit de grabbelton. De opdracht luidde hiermee een lied te schrijven. ‘Tarzan kwam uit het oerwoud, en nam Juliana mee naar de achtbaan, hij dacht haar te lijmen met een mijter, maar de mijter was stuk, toen kreeg Juliana herpes tot haar dom geluk!’, luidde de winnende tekst, die tijdens de eindmanifestatie werd voorgedragen op de melodie van ‘Zie ginds komt de stoomboot’. Het achtste woord, Beethoven, werd in de opdracht ingepast middels een kort stukje van zijn werk voorafgaand aan het lied. ‘We hebben onze tekst vrijdagochtend rond een uur of twee binnen een seconde of dertig in elkaar gedraaid’, aldus twee deelnemers van de workshop close-harmony, duidelijk verheugd met de zojuist in de wacht gesleepte trofee: een vrolijk potje tri-colore macaroni.
Puinzooi
Enkele slapende technici in de regieruimte van de blauwe zaal, zo nu en dan stuntelige aankondigingen en de acrobaten die een ruimte van slechts vier meter hoog kregen toegewezen; het kon de pret niet drukken. ‘We zijn over het algemeen goed te spreken over het verloop’, aldus de organisatie.
In in de wandelgangen uitten sommige deelnemers wel enige kritiek. ‘Alles te laat. Ik heb twee jaar geleden meegedaan in Maastricht en toen was het net zo’n grote puinzooi als nu’, aldus Gijs Weerink van de workshop cabaret. ‘Maar een gezellige puinzooi, hoor, en dus veel plezier.’ Ter afsluiting van het Pan-festival ’96 werd er na afloop nog flink gefeest in de Bunker.