Buitenlandse Zaken
Suriname is een student op kamers
Miguel Alvares uit Suriname heeft bij de afgelopen verkiezingen niet gestemd. Hij wist echt niet wie hij zou moeten kiezen, Bouterse in ieder geval niet. Hoewel de December-moorden hem niet veel zeggen, vreest hij dat het leiderschap van Bouterse slecht is voor de internationale betrekkingen. Nederland en Amerika zien hem immers, net als veel Surinamers, als een misdadiger, en zo iemand kan natuurlijk geen land besturen.
Miguel vindt overigens wel dat Suriname op eigen benen moet komen te staan. Volgens hem heerst in zijn land nog te vaak het idee: ‘Als het fout gaat, kloppen we gewoon bij mama Nederland aan voor wat geld.’ Hij denkt dat het beter is om de financiële steun af te schaffen en Suriname te helpen met bedrijfsinvesteringen. Hij vergelijkt de huidige situatie van zijn land met een student op kamers, die elk weekend naar huis gaat voor de was, wat geld, het eten en nieuwe kleren.
Op kamers wonen gaat in Suriname overigens heel anders dan hier. De meeste studenten blijven bij hun ouders wonen en als dit vanwege de afstand niet mogelijk is, trekken ze bij familieleden in de stad in. Pas wanneer dit niet kan, gaan ze zelfstandig op kamers wonen in een internaat; een flat met een ‘weesvader’ aan het hoofd. Voor deze laatste groep is de overgang van de middelbare school naar de universiteit een relatief kleine stap. De vrienden van het VWO gaan ook op de universiteit nog veel met elkaar om.
Miguel heeft echt moeten wennen aan het Nederlandse studentenleven. In Suriname kende hij niemand die (soft-)drugs gebruikte. Nu heeft hij huisgenoten die wel eens blowen. Ook het zuipgedrag, zoals Miguel het omschrijft, is anders. Volgens hem heerst hier een echte biercultuur. Een Nederlands feest betekent vaak het legen van twaalf kratten bier, terwijl een Surinaams feest gevierd wordt met twaalf tafels met eten. Op zo’n feest komen ook veel meer familieleden en buren. Het contact met buren mist Miguel.
In Suriname is de buurt vaak één grote familie waar iedereen voor elkaar klaar staat. Miguel vindt dit erg fijn, vooral omdat zijn zus verstandelijk gehandicapt is. Zijn vader heeft overwogen hiervoor naar Nederland te emigreren, waar de voorzieningen voor gehandicapten veel beter zijn. In Nederland zouden zijn werktijden echter minder gunstig zijn, waardoor hij minder tijd aan zijn gezin zou kunnen besteden. Dankzij de buurtgenoten en familieleden heeft Miguels vader er geen spijt van dat hij in Suriname is blijven wonen.
Miguels ouders weten trouwens hoe het leven in Nederland is. Beiden hebben hier gestudeerd. Vóór Miguel hier kwam, vertelde zijn vader sterke verhalen over zijn Nederlandse studententijd. Nu kan hij beter zijn mond houden, want tegen de verhalen van Miguel kan hij niet meer op!
Naam:
Miguel Alvares
Afkomstig uit: Paramaribo/Suriname
Studeert hier:
Technische Natuurkunde
In de rubriek ‘Buitenlandse Zaken’ interviewt Moniek Stoffele elke week een buitenlandse student of studente die voor enige tijd aan de TUE verbonden is. Bram Saeys legt ze vast op de gevoelige plaat.