Infinito jaagt Celestijnse werkgroepjes op de kast
door Johan van Zanten
De christelijke studentenorgani-satie Infinito organiseerde 23 mei een lezing over het boek De Celestijnse Belofte van James Redfield, dat bezien zou worden in het licht van de New Age-beweging en de Heilige Schriften van de bijbel. Dat beloofde een boeiend avondje te worden. Maar helaas, niets bleek minder waar, het leek meer op een christelijke ledenwervingsactie dan op een lezing waarbij alle partijen een kans krijgen zich te uiten. Wat eigenlijk al direct opviel was het grote aantal niet-studenten dat op deze lezing was afgekomen. Veelal vrouwen van middelbare leeftijd, die met hun ‘Celestijnse werkgroepje’ naar de TUE waren gekomen, in de veronderstelling een soort pro-Celestijn-se Belofte-lezing over zich heen te krijgen. De oorzaak hiervan was dat Infinito ook in het Eindhovens Dagblad de lezing had aangekondigd. De eerste spreker, Johan Houtman, is bedrijfseconoom en doet in z’n vrije tijd tevens evangelisatiewerk. Dat hij vanuit zijn eigen christelijk geloof ging praten was te verwachten. Hij maakte vrijwel direct de overstap van de Celestijnse Belofte naar de New Age-beweging, door het als een typisch boek van deze stroming te bestempelen. Vervolgens beweerde Houtman dat, in tegenstelling tot wat de New Age-beweging beweert, de bijbel en New Age niet naast elkaar kunnen bestaan, maar juist tegenover elkaar staan. Hiermee was de aanval geopend en inderdaad, het daaropvolgende half uur was één groot pleidooi ten gunste van het christendom. New Age zou kwaadaardige demonen in een mens brengen en zich te weinig aantrekken van alle ellende in de wereld. Als af schrikwekkend voorbeeld vertelde hij hoe New Age een superslachting rond het jaar 2000 voorspelt onder alle ‘onwetenden’. Hij sprong eigenlijk steeds op een rare manier van overeenkomsten tussen de bijbel en New Age naar onoverkoombare verschillen tussen beide. Waarbij het vreemd was dat hij bij het verhaal van die superslachting niet eventjes vermeldde dat het christendom zelf ook een niet kinderachtige Dag des Oordeels kent.
Murw gepredikt
De tweede spreker was Menno Hubert, een student die een zwerftocht scheen gemaakt te hebben door allerlei verschillende religies, maar ‘het ware’ uiteindelijk toch gevonden scheen te hebben. Hubert zou het boek op zich ‘behandelen’ en hopelijk even een frisse wind door de inmiddels murw gepredikte toehoorders laten waaien. Niets was minder waar. Hij begon vrijwel direct met de mededeling christen te zijn en dat hij De Celestijnse Belofte een soort geestelijke doe-het-zelf gids vond. Het publiek werd nu wel erg zenuwachtig. De eerste Celestijnse werkgroepjes vonden het nu wel welletjes en besloten de lezing halverwege te verlaten. Anderen hadden inmiddels Het Celestijnse Werkboek te voorschijn gehaald en staarden angstvallig naar één bepaalde bladzijde, waar zij hoopten iets te vinden om hun positieve gedachtes te beschermen. De spreker was inmiddels het boek De Celestijnse Belofte regel voor regel aan het ontkrachten door er allerhande bijbelteksten tegenaan te gooien. Ook de mensen die vol goede wil probeerden te luisteren, hadden nu moeite hun concentratie vast te houden. Hij eindigde met de waarschuwing dat De Celestijnse Belofte een verhaal is en niet als absolute werkelijkheid gezien moet worden. Waar natuurlijk, maar dan hoeft hij het toch ook niet aan te vallen als zijnde een kwaadaardige dwaalleer? Van een discussie was naderhand geen sprake. Alleen opmerkingen vanuit het publiek over hoe jammer ze de eenzijdige invalshoek vonden, of persoonlijke, positieve ervaringen met De Celestijnse Belofte in combinatie met de bijbel. Wellicht de grootste fout die de organisatoren maakte, was om aan het eind christelijke promotiefoldertjes uit te delen.