Die-hards
Langzaamaan werd het tijd voor de grotere namen op het bandpodium. De eerste grote publiekstrekker was Hallo Venray. Ze speelden een degelijke set, zonder veel verrassingen. De tijd dat zanger Henk Koorn nog met een springstok het podium opklom lijkt definitief te zijn verdwenen. De fans rouwen er echter niet om, de liedjes worden namelijk onmiskenbaar beter.
Rustig was het bij de Vlaamse schrijfster Kristien Hemmerechts, die voorlas uit eigen werk. Zij was alleen bekend bij de echte fijnproevers, die zich dan ook niet lieten verleiden tot het vrolijke feestgedruis dat buiten plaatsvond. De oorzaak daarvan? De sinds Pinkpop tot de bekendste bands van Nederland behorende ‘Treble Spankers’. Sinds ‘Pulp Fiction’ is de surfmuziek weer populair. Deze muziek, tijdens een paar nummers gecombineerd met Arabische zang, werkt erg aanstekelijk.
Hoofdact K’s Choice wist precies waar het publiek om vroeg. Stevige en rustige, swingende en kalme nummers wisselden elkaar af, en toen ‘Not an addict’, hun grote hit, werd gespeeld was niemand meer te houden. Vol overgave stortte zangeres Sarah Bettems zich in het publiek. Ze had na Pinkpop duidelijk de smaak te pakken. Na het laatste nummer ging een deel van het publiek met een tevreden gevoel naar huis. De rest wist dat toen nog de mediterrane hoogstandjes van Markeline moesten losbarsten. Wegens groot succes op Virus ’93 mochten ze weer aantreden om hier het slotspektakel van het buitengedeelte te verzorgen. En terecht. Dit schouwspel van visuele, auditieve en zelfs fysieke effecten was werkelijk fenomenaal. Het publiek kreeg het zwaar te verduren, want het gezelschap kwam, verkleed en soms op stelten, als een dolle het publiek in gerend.
Bij De Kift was het zoals altijd feest. En dat terwijl toch met volle energie en overtuigingskracht de meest trieste onderwerpen ter sprake worden gebracht. Gekleed in soldatenuitrusting van een eeuw te vroeg en met bank en schemerlamp op het podium creëren ze een sfeer die enig is in zijn soort. Inzet is belangrijker dan zuiverheid en een emmer oud metaal uitgekiept over een basdrum is al even normaal als een trombone die half het publiek invliegt. Maar zoals vaker geldt ook hier: je moet het zien en niet erover lezen. Voor de echte die-hards was er tenslotte nog het dance-event in de foyer van de schouwburg. Een aantal bekende DJ’s kreeg de eer een zinderende dag in stijl af te sluiten.