Verrassing
Begin 1993 gingen de vijf ‘klassieke’ universiteiten tegen deze ingreep in beroep. De uitspraak van de Raad van State in deze zaak komt, na zoveel jaren, voor de meeste betrokkenen toch als een verrassing. Op het ministerie werd begin deze week nog steeds gestudeerd op de consequenties. In theorie kan Ritzen proberen alsnog een besluit te formuleren dat de herverdeling achteraf rechtvaardigt. Juristen zien daar echter weinig ruimte voor: niet alleen formeel-juridisch maar ook inhoudelijk heeft de Raad van State Ritzens handelen in deze zaak veroordeeld. Hij had zich aan de afspraak van gelijkblijvende budgetten moeten houden en zijn argumenten om juist déze vier instellingen te bevoordelen, worden niet sterk geacht. De vernietiging van het besluit dwingt Ritzen praktisch gezien om de in vier jaar opgelopen schade bij de slachtoffers te vergoeden. Hij kan dat geld ook moeilijk weghalen bij de vier instellingen die indertijd van zijn gulheid profiteerden. Te verwachten valt dus dat de bewindsman zelf met geld over de brug moet komen: volgend jaar, of uitgesmeerd over meerdere jaren.
De VSNU heeft al berekend dat het dan in totaal gaat om ongeveer 105 miljoen gulden, naar rato te verdelen over alle negen slachtoffers van de herverdeling uit 1992. De grootste universiteiten kunnen dan eenmalig meer dan tien miljoen gulden verwachten. De TUE zou, als dit geld ter beschikking komt, aanspraak kunnen maken op 8,6 procent van 105 miljoen gulden, echter met de kanttekening dat de TUE indertijd niet in beroep is gegaan tegen de beslissing van de minister. Daardoor loopt de TUE de kans anders behandeld te worden dan de vijf die dat wél gedaan hebben.
Geld weghalen
Welke consequenties Ritzen voor de komende jaren uit de uitspraak van de Raad van State trekt, durft niemand nog te voorspellen. Bij de VSNU ziet men het liefst dat hij het totale onderzoekbudget van de universiteiten met dertig miljoen ophoogt. Financieel gesproken is dat eenvoudig: het gaat om minder dan één promille van de totale onderwijsbegroting. Politiek gezien lijkt zo’n budgetverhoging echter in te druisen tegen de heersende stemming.
Juist deze week verwacht minister Ritzen het rapport van een zware commissie die de rol van landelijk onderzoekfinancier NWO heeft bekeken. Alles wijst erop dat deze commissie met het voorstel komt om het budget van NWO (de tweede geldstroom) te verruimen, en daartoe geld weg te halen bij de individuele universiteiten (de eerste geldstroom). Hoe hij die pijn verdeelt, wordt dan een politieke keus. De kans is daarbij groot dat Ritzen de ‘winnaars’ van de beroepszaak alweer per januari 1997 met beide benen op de grond zet.