door Jannigje Gerritzen
Het einde
De negenendertigste is ook dit jaar weer de laatste Cursor. En dus is dit alweer de laatste Bekijk ‘t maar. In het studiejaar 1995/96 sta(c)ken mooie wietverhalen de kop op, werden alleen lullo’s lid van het Eindhovense Studenten Corps en verscheen op Internet een heuse martelkamer voor ons aller onderwijsminister Ritzen. Opvallend was ook de boycot van de - politiek incorrecte - Franse wijn in het kerstpakket, terwijl de Franse kaas blijkbaar wèl door de blokkade kon.
Het afgelopen collegejaar was er echter vooral een van inbraak en diefstal. Het bord van de Tuniña’s, de indiaan van de Witte Dame, het bord uit het Tachos-huis en de adelaar van het Corps verwisselden van eigenaar. Andere prominenten op de achterpagina waren de bloedmooie, blonde secretaresse Alda Bouten en de gespierde macho-docent Kees Huizing. Beiden waren op het World Wide Web door iedereen te bewonderen.
Maar wat de lezer wellicht het beste bij zal blijven van dit jaar is de kleur blauw, de moderne tint van het nieuwe jasje van het auditorium. Het was even schrikken en wennen, die hemelse air, maar uiteindelijk toch wel mooi. Bekijk ‘t maar wenst iedereen een prettige vakantie toe, met de wens dat het volgende collegejaar minstens zo interessant wordt als
het afgelopen jaar.
Slow money
Zo af en toe duiken er duistere cursiefjes op in Cursor, die anders zijn dan anderen. Zo ook in Cursor 33. ‘Zit je even krap? Money Line: 06-9360 (1 gpm)’, met daarachter een aantal nummers. Bij het bellen krijg je het welbekende 06-gereutel te horen. Volgens de uitleg is er met minimale kosten en inzet 1.500 tot 30.000 gulden te verdienen. Dat klinkt natuurlijk elke student als muziek in de oren. Maar hoe werkt het systeem? Je belt het nummer en luistert voor tien piek naar de uitleg, want zo lang duurt het bandje. Tijdens die tien minuten slaapverwekkend gebrabbel moet je een relatienummer intoetsen, van degene die vóór jou heeft gebeld. Daarna moet je je eigen relatienummer aanmaken; een combinatie van je eigen banknummer en postcode. Vervolgens word je geregistreerd met je banknummer. Het bandje is tergend langzaam, met veel herhalingen, om de telefoonkosten lekker op te jagen. Wie even kritisch luistert merkt al snel dat het hier om een doodgewone piramide gaat. Als je je relatienummer hebt, is het natuurlijk zaaks om zoveel mogelijk mensen ervan te overtuigen dat ze moeten bellen naar het 06-nummer en vervolgens jouw relatienummer in moeten toetsen. Dat kost dus veel werk, mensen zo gek krijgen dat ze voor jou een tientje verbellen. En we weten allemaal dat degenen onder aan de piramide vroeger of later buiten de boot vallen. Die zijn hun tien gulden kwijt. Vergeleken bij een ‘echte’ piramide een schijntje, want daar worden vaak honderden guldens inleg gevraagd. Maar misschien kun je toch beter een ander 06-nummer bellen voor dat geld, dan krijg je in ieder geval een opwindender bandje te horen.
Gebukt is genomen
De afbeelding op het T-shirt op de bijgaande foto laat weinig aan de verbeelding over. De bijbehorende tekst: ‘Gebukt is genomen’ al helemaal niet. Hoezo gefrustreerd? Zouden ze bij Hajraa te weinig van dattum krijgen? Toch maar even bellen.
Voorzitter van het Hajraa Buitentoernooi Sander Brakel heldert het snel op: ‘Die T-shirts zijn niet van Hajraa zelf, maar van één van de deelnemende teams. Deelnemers maken hun eigen T-shirts en het is traditie dat de teams ludieke namen hebben.’ Behalve ‘Gebukt is genomen’ waren er ook teams met de namen ‘De vochtige grotten’, ‘Zij die ‘m graag van achteren hebben’ en ‘Willen alle teams zich melden bij de wedstrijdwagen’. Brakel: ‘De namen zijn door de teams zelf verzonnen en komen dus niet van de organisatie.’ Okee, op dat punt is Hajraa dus vrijgepleit. Maar hoe zit het dan met die worst? Er gaat namelijk het verhaal dat Hajraa elk jaar een worst aanbiedt aan de nonnen. Brakel: ‘Het is traditie om te zorgen voor mooi weer bij het buitentoernooi. Zo’n elf jaar geleden is het buitentoernooi helemaal verregend. Toen heeft Hajraa besloten een regenverzekering af te sluiten. Het is een Eindhovense traditie om de zusters Clarissen in hun levensonderhoud te voorzien; in ruil daarvoor bidden zij. Wij bieden ze elk jaar op de maandag voor het buitentoernooi een worst aan, en de nonnen bidden dan voor goed weer. Dat is dit jaar op twee buitjes na gelukt.’
Toch heeft Bekijk ‘t maar nog wel bedenkingen over het al dan niet gefrustreerd zijn van de Hajranen. De worst staat nou eenmaal bekend als fallisch symbool bij uitstek. En om zoiets nou juist nonnen aan te bieden...