Bouwkundestudenten stellen afstudeerwerk ten toon
door Gerard Verhoogt
Bijna 25 ontwerpen voor de meest uiteenlopende projecten zoals een permanente lokatie voor Greenpeace, een metro in Roubaix, het ‘Eiland der Rede’ (een eiland in de Waddenzee voor de Club van Rome) en een Zeppelinhaven staan tot 12 september tentoongesteld in de hal van het hoofdgebouw.
Ze horen bij de Archiprix; de jaarlijks terugkerende, nationale competitie voor het beste afstudeerwerkstuk van studenten bouwkunde.
Bij de genomineerden waren drie TUE’ers èn het winnende ont-werp ‘Marché Rose’ van Janneke Bierman. Ze ontwierp een nieuw gebouw voor een Cultureel Handelscentrum in Bamako (Mali), nadat het vorige was afgebrand. De jury waardeerde haar ontwerp om-dat ze alle aspecten van de bouwkunde in haar project integreerde: planologie, klimaatbeheersing en het culturele element.
Angelique Philips was de andere genomineerde van de TUE met ‘Gevangen is Heerlen’ en de derde TUE-deelnemers waren Tom Frantzen en Mark Maurer, onder de naam ‘MC-i.s.m’. Die laatsten produceerden een stortvloed aan ontwerpen en ideeën, gebaseerd op het ‘MC-i.s.m’. De M en de C verwijzen naar de letters op de petten van beide heren in een film over rapmuziek en architectuur. Ze staan ook voor Master of Copy in de rap en voor Master of Ceremony. In het MC(-isme) wil de kunstenaar/architect zijn visie met citaten (samples) in een nieuwe eigen compositie omzetten. Maurer en Frantzen ontwierpen T-shirts, een woonhuis voor een autist en een asielzoekerscentrum in de vorm van een kubus (naar de ring van Moebius), die in principe aan alle kanten kan kantelen zonder dat iets zoals bijvoorbeeld de afwatering in de war komt.
Het boek met alle ontwerpen is te koop in de TUE-boekhandel en op 9 september is er in Plaza Futura een speciaal Quafé over ‘Onderwijs en Praktijk’ met Hilde Blank (gemeente Eindhoven), prof. Gerard van Zeijl (TUE) en Riens Dijkstra van Bureau Max in Amsterdam (onder voorbehoud).
Tante Hermien en ‘Sol y Sombre’ in De Fabriek
Wat doe je als je (demente) tante zichzelf wel herkent op een foto van vroeger, maar niet op een recente? Ida Lohman (die voor haar film ‘Linnenkast’ in 1994 de Prix de Rome kreeg als beste jonge kunstenaar) besloot om er de video ‘Een cadeau voor Tante Hermien’ over te maken. Ze ging bij haar tante op bezoek, filmde haar en verwerkte er opnamen van zichzelf tussen. In juni maakte ze de meeste opnamen, daarna was het schaven, schaven en schaven: elk overbodig beeldje verwijdert ze tot ze een strakke film overhoudt waarin elk shot onmisbaar is. Op 31 augustus is het eindresultaat te zien in De Fabriek.
Diezelfde avond presenteren de Spaanse kunstenaar José Maria Larrondo en de Eindhovense kunstenaars Marjolijn Mandersloot en Jos van der Sommen het project ‘Sol y Sombra’. ‘Sol y Sombra’ gaat uit van de ambiguïteit van taal: woorden kunnen meer betekenissen hebben en naar tegengestelde dingen verwijzen. Zo verwijst ‘Sol y Sombra’ naar zon en schaduw, naar de twee delen waarin de arena voor het stierenvechten is verdeeld èn naar een anijs- en cognacdrankje. In werk en aanpak komen deze tegenstellingen terug. Mandersloot is al jaren gefascineerd door vogelkooien, waar ze inmiddels een flinke collectie van bezit en die ze gebruikt om een constructie van te maken. Van der Sommen en Larrondo schilderen gewoonlijk, maar gaan de dingen die op hun schilderijen te zien zijn, concreet uitwerken. Daaronder een silhouet van een vliegtuig, gemaakt van lege schilderdoeken, dat contrasteert met de lege kooi-en van Mandersloot en de (harige) objecten van Van der Sommen.
De tentoonstelling is op zaterdag 31 augustus om 20.30 uur te zien. De Fabriek is te vinden in de Baarsstraat 38 (een zijstraat van de Hoogstraat).
Johnny Depp schittert in ‘Dead Man’
Poëtische films zijn zeldzaam, in een western zijn ze een uitzondering. Jim Jarmush, één van de belangrijkste onafhankelijke filmers uit Amerika, deed het in een mooie en absurdistische film. De naam van de film: ‘Dead Man’. De schuchtere anti-held William Blake (Johnny Depp) reist naar het westen voor een baantje als boekhouder. Hij komt te laat, verzuipt zijn laatste geld en vergezelt een zielig meisje naar haar kamer, waar haar ex-minnaar (die dat nog niet weet) binnenvalt. Alleen Blake overleeft de schietpartij. De vader van de ex stuurt een posse (waaronder Iggy Pop) achter hem aan, met maar één opdracht: het hoofd van Blake. Het grootste deel van de film is de (trage en absurde) achtervolging van Blake in het prachtige landschap van Amerika. Blake, die zelf steeds schuchterder wordt, maar wel steeds makkelijker mensen neerknalt, groeit uit tot één van de meest gezochte personen. Dat loopt niet goed af, ook niet met de hulp van de indiaan Nobody. In de Amerikaanse Blake denkt de geletterde Nobody (die in Europa is opgevoed) de Engelse dichter William Blake te herkennen. Zijn Amerikaanse naamgenoot weet nauwelijks wat poëzie is. Nobody: ‘Je herinnert je het niet meer, William Blake? Wat ben je toch bescheiden.’ ‘Dead Man’ is geen thriller, eerder poëzie, vooral door de prachtige (grijs)tinten van cameraman Robbie Müller in deze zwart-wit film. Maar ook door de eindscène, als Blake in een bootje de rivier afvaart. ‘Dead Man’ is te zien tot het eind van de maand bij Plaza Futura.
Ook in de filmzomer draaien daar nog enkele interessante films. Zoals op 23 augustus ‘Shallow Grave’, het debuut van Danny Boyles, die eerder ook afleveringen van Inspecteur Morse regisseerde. Drie kamerbewoners, de arrogante journalist Alex, een suffige accountant David en de beginnend arts Juliet zoeken een nieuwe huisgenoot. Op de kijkavond worden de diverse gegadigden door het drietal meedogenloos te kakken gezet. Alleen Hugo overleeft de galgenhumor, alleen ligt hij een dag later dood op bed, een koffer vol geld naast hem. Ze besluiten Hugo onherkenbaar te verminken door lichaamsdelen af te hakken, iets voor Juliet, dan kan ze meteen wennen aan haar praktijk. Uiteraard komen de eigenaars van het geld op de proppen en ook de politie toont interesse. ‘Shallow Grave’ kreeg in Engeland meteen cultstatus, kostte één miljoen pond en leverde er 27 op.