Trainspotting: Lust for life, ondanks alles
door Gerard Verhoogt
Met het stuwende nummer ‘Lust for life’ van Iggy Pop begint een cynisch en heftig verhaal over vier junks, gevolgd door een goede raad van Mark Renton, de hoofdpersoon van de film ‘Trainspotting’. Liggend op de spoorrails vertelt hij de toeschouwer: ‘Ga niet roken, niet dronken autorijden, doe veel aan sport, gebruik geen drugs. En laat je niet aan een spoorrails vastbinden. Dat is het belangrijkste.’ Mark sluit zijn ogen en de trein komt eraan. Om op het andere spoor langs te rijden.
‘Trainspotting’, ook een sociaal-surrealistische film genoemd, toont alle facetten van het junkenbestaan in de taal van de straat: het leuke van heroïne (‘Vermenigvuldig het beste orgasme met duizend en je komt niet eens in de buurt’), de afbraakhuizen, het afkicken, de vriendinnetjes, het overlijden van een kind door verwaarlozing, de apathie. Toch valt er veel te lachen door het cynisme van Danny Boyles (regie) en John Hodges (scenario), die de film veel vaart meegaven.
Nu al klassiek is de wc-scène. Als de hoofdpersoon Mark wil afkicken timmert hij de deur dicht en zet alles klaar: rustige muziek, tien blikken tomatensoep, acht champignonsoep (om koud te eten), paracetamol, de tv, vanillevla, wat porno en drie emmers om al de overbodige vaste en onvaste lichaamssappen kwijt te raken. Een ‘vriend’ heeft wel iets rustgevend: zetpillen met opium. Omdat Mark’s darmen danig te keer gaan verdwijnen die in een wc, waar de smerigste Franse campingplee heilig bij is. Al graaiend verdwijnt hij in de pot, gevolgd door surrea-listische opnamen van een zwemmende Mark. Bij het ècht afkicken volgen meer van die indrukwekkende beelden. Als hij clean is gaat Mark in Londen bij een makelaar werken. Dat gaat goed, tot enkele ‘vrienden’ hem op komen zoeken. De film doet qua opzet veel aan ‘Shallow Grave’ denken, een rolprent van dezelfde makers: ondanks de humor voel je je als toeschouwer steeds onplezieriger worden, ondanks het ‘happy end’. ‘Trainspotting’ draait bij het Parisien Theater, ‘Shallow Grave’ is de nachtfilm van Plaza
Futura.
Mark wordt achtervolgd na zich bezig te hebben gehouden met ‘kleine criminaliteit’.
Carel Peeters haalt het onderste uit de roman bij SG
Wie een boek leest, interpreteert dat automatisch op een bepaalde manier. Hij/zij probeert bijvoorbeeld te achterhalen wat de auteur bedoelt. Daar zijn heel wat manieren voor, zoals de mythologische, de psychoanalytische en de cultuurfilosofische methode. Hoewel velen dat denken, willen die methoden je het leesplezier niet ontnemen. Integendeel, de betekenis van een boek kan juist ruimer worden en het leesplezier toenemen. Carel Peeters, literatuurcriticus bij Vrij Nederland, vindt dat het zaak is om zoveel mogelijk te weten te komen over een verhaal. ‘Ik gebruik elke interpreta-tiemethode om een roman te verhelderen’, aldus Peeters, ‘en ik zal bepaalde theorieën daarbij zeker niet afwijzen. Ook al ben ik er geen aanhanger van, zoals van de receptietheorie. Die zegt dat de lezer zelf uitmaakt wat er in de roman gebeurt. Volgens mij heeft de lezer een te groot aandeel in het voltooien van het boek. Hij is als het ware de kolonist die de autochtonen, de romanpersonages dus, zijn wil oplegt.’ Aan de hand van de romancyclus ‘De Tandeloze Tijd’ van A.F.Th van der Heijden illustreert Peeters de waarde van de verschillende interpretatie-methoden. Ook gaat hij in op verwante of concurrerende theorieën. Woensdag 18 september, 11.45 uur, blauwe zaal, auditorium.
De Russen komen!
De tijd dat deze kreet tot veel paniek leidde is gelukkig voorbij. Wel komen er een dertigtal muzikanten, acteurs en kunstenaars uit Minsk (Wit-Rusland) naar Eindhoven voor een culturele uitwisseling als vervolg op een uitwisselingstrip die 2B vorig jaar ondernam naar Minsk.
De variatie aan muziek is groter dan menigeen zou denken bij een land als Wit-Rusland, ondanks de tegenwerking van de autoriteiten en de povere technische omstandigheden. Vanaf 20 september brengt Vacuum een modernistisch techno-project, Troitsa speelt traditionele volksmuziek en popmuziek er is van HDDNname en R.A.F. Golf Clubs.
Theatergroep The Labrys verbouwt de zaal van 2B tot een labyrint, mèt performances en installaties. Aangevuld met de resultaten van de workshop grafiek, is die ook het decor voor de presentatie van de muziekworkshops (28 september). Die worden gehouden bij Pop Ei, die ook een studio ter beschikking stelt. Daarnaast is er aandacht voor het Ecodom-project. In het noorden van Wit-Rusland bouwen vrijwilligers in de uitgestrekte bossen een huis van natuurlijke materialen. Doel is om daar jongeren te informeren over milieu-educatie, wat daar nog in de kinderschoenen staat.
Voor meer informatie (en een verslag van de reis naar Minsk) kun je terecht bij 2B of kijk op Internet:
http://www.dse.nl/2B.