Becquart:
een lange weg naar de Dansacademie
Becquart (1953) kwam voor
het eerst in aanraking met
dans op de laatste jaren van
de middelbare school bij de Jezuïeten tijdens de toneel- en voordrachtsavonden. Hij koos voor de dans en vooral Maurice Béjart en het toenmalige Ballet van Vlaanderen waren hèt grote voorbeeld. Voor de medeleer-
lingen maakte hij zelf choreo-grafieën, die niet alleen op de voordrachtsavonden maar
ook in de schouwburg, werden uitgevoerd. Helaas was het te laat voor een klassieke dansopleiding, waarna hij ergo- en fysiotherapie ging doen, zodat hij toch actief bleef op het gebied van de menselijke beweging. Becquart bleef ondertussen
diverse danscursussen volgen. Uiteindelijk bleek de liefde voor de dans toch het sterkst en na weer een aantal cursussen, de docentenopleiding aan de Theaterschool in Amsterdam (1980) en een aantal bijscholingen moderne dans, ging hij aan de slag met uitvoerend werk in solo-performances en multi-media projecten, onder meer in Zuid-Frankrijk en vooral ook in het vormingswerk, in de amateurdans en met diverse soorten lichamelijk gehandicapten. Vooral die laatste categorie is nog steeds een voedings-bodem voor zijn werk.
Ook de relatie met multimedia
en beeldend werk werd steeds sterker, samen met het zoeken naar elementaire dansvormen
en de aandacht voor de identiteit van de danser. Hij kon aan de slag bij de Dansacademie in Tilburg en hij besloot alle schepen achter zich te verbranden: Becquart vertrok uit Vlaanderen. Hij werd voor enkele jaren een van de voorvechters van de afdeling expressionistisch danstheater van de academie in
Tilburg.
door Gerard Verhoogt