‘Hoe lang hebben ze dan al wat samen?’ ‘Drie weken, drie verschrikkelijke, lange, afgrijselijke weken.’ ‘Ach, zo erg kan het toch niet zijn’, zei Bart bemoedigend. ‘Ja, jij hoeft er niet mee in huis te wonen’, zuchtte Sander, terwijl hij met twee ellebogen op de bar van de Schuimkraag leunde. ‘En jij bent ook niet zo klef met Saskia. Ik zie jou vaker dan Kees, mijn eigen huisgenoot.’
Sinds Kees en Tanja in de AOR hadden staan bekken, was het koppeltje onafscheidelijk. ‘s Ochtends zag je er eentje naar beneden sluipen en de ontbijtspul-letjes pakken, waarna het met veel gegiechel in bed opgegeten werd. Ze gingen zelfs samen naar college. Kees hielp Tanja met haar eerstejaarstentamens. Ze had door de woelige eerste weken van haar studententijd niet veel kunnen studeren, maar nu was ze al drie weken niet meer op de sociëteit geweest.
‘Ik zie ze alleen nog maar ‘s avonds tijdens het eten. En zelfs dan zitten ze nog voetje te vrijen. En alsmaar van liefje dit en schatje dat. En dan duiken ze gelijk één van hun kamers in’, mopperde Sander. ‘En hoe Kees altijd zat te zeuren als het wat rokerig was op mijn kamer. Nou van Tanja zegt-ie er niks van hoor. En de ‘niet-voor-sluitingstijd-eruit-Tanja’ is ook helemaal omgeslagen. Ze is zelfs met Kees mee geweest naar roeitraining.’ De Slak begon te grinniken bij het idee van het frêle meisje, hijgend en puffend in zo’n grote boot. ‘Maar het ergste moet ik nog vertellen. Ze hebben allebei hun bedden in de schuur gezet en zijn vandaag een tweepersoonsbed wezen kopen bij de IKEA!’ ‘How buma can you get?’, lachte de Slak. ‘Vanavond zijn ze naar de open avond van het corps. Dan kan Tanja hem aan haar vriendjes voorstellen.’

Ondertussen in sociëteit Ilium had Kees het niet makkelijk. ‘Hoezo moet jij geen biertje kerel? Is dat Thêta een club van watjes of zo?’ Kees keek vertwijfeld naar Tanja, die aan het andere einde van de bar met een vriendin stond te babbelen. ‘Zo, dus jij bent nou die nieuwe lover van Van Oosterwoudt. Vertel eens knor, wat stel je nou helemaal voor?’ Kees werd kwaad en begon verwoed te vertellen over de merites van een sportvereniging. Dat had hij niet moeten doen. Ieder tweede woord dat hij zei werd herhaald door de lachende dispuutsgenoten, terwijl ze daarbij Kees zijn Friese accent sterk overdreven. Af en toe begon er eentje varkensgeluiden te maken. Hilariteit alom.
Op een gegeven moment kwam de ex-vriend van Tanja binnenlopen. Zijn dispuutsgenoten doken er meteen op. ‘Moet kijken J-F, voor dit pikkie hier heeft Van Oosterwoudt jou gedumpt.’ Jan-Frederik wierp een glazige blik op zijn concurrent. ‘Hé, als dat onze atleet Kees niet is’, beet hij de nieuwe vriend van Tanja toe. ‘Heeft je moeder je niet geleerd om je fatsoenlijk aan te kleden joh’, zei hij, terwijl hij op de witte sokken van Kees wees. Tegelijkertijd gooide hij een glas bier over zijn voeten. Zijn dispuutsgenoten volgden direct het goede voorbeeld. Kees had het nu helemaal gehad en stapte op Tanja af. ‘Lieverd, ga je mee naar huis. Ik vind het hier niet zo gezellig meer.’ ‘Tja dan moet je je ook maar een beetje aan de mores houden’, antwoordde zijn vriendin koel. ‘Ik blijf nog even. Ik vind het wèl gezellig hier.’
Kees kwam nog die avond met zijn slaapzak onder zijn arm de zolderkamer van Sander binnenlopen. ‘Ik heb een vraagje Sander. Als ik een cursiefje plaats voor een ongebruikt tweepersoonsbed, hoeveel zou ik daar nog voor kunnen vragen?’

Schuimbekken is een wekelijks terugkerend feuilleton over een groep studenten, die als vaste uitvalsbasis voor hun activiteiten het café De Schuimkraag hebben.