Schuimbekken
‘Hé, het is volgende week feest in het auditorium.’ Kees, de Slak, Bart en Tanja hadden zich voor de donderdagse borrel aan de bar van de Schuimkraag geïnstalleerd. ‘Vanwege het achtste lustrum van de TUE’, vervolgde Kees. Er komt een of andere band, Emu-ratio of zo.’ Bart schraapte zijn keel: ‘Pardon, als ik even mag. Aemulatio, uit het Latijn: wedijver of naijver. In artistieke zin: het kopiëren van kunst, maar dan beter.’ ‘Oh, een coverband dus’, zei Kees. ‘Dat was dan met het lustrumfeest vijf jaar geleden wel wat beter.’ Tanja zuchtte: ‘Ja ouwe bal, vroeger was het weer beter.’ ‘Nee echt’, zei Kees, ‘met de Hermes House Band en VOF de Kunst en het hele auditorium verbouwd. Geweldig feest. Dus, dat wil ik dit jaar ook niet missen. Gaan jullie mee?’ Tanja begon te lachen. ‘Volgens mij had je eerst die posters moeten lezen. Het is namelijk iets cultureels.’ De Slak keek alsof hij in een zure appel beet. ‘Cultureel? Toch niet met schilderijen en zo hè?’ ‘Nee’, antwoordde Tanja, ‘een of ander dom dansfeest. Er schijnen danseressen uit studentenhuizen te komen en...’ De Slak’s ogen begonnen te glimmen. ‘Echt waar? Waar kan ik me inschrijven?’ Tanja liet maar weer eens een diepe zucht horen. ‘Nee, niet dat soort danseressen, Slak. Het zijn van die balletmiepen, je weet wel, lang en mager. En volgende week houden ze een soort videonacht in het auditorium. En dan draaien ze allemaal video’s dat ze overal ter wereld aan het balletten zijn. En da’s met klassieke muziek erbij.’ De Slak keek verbaasd. ‘Ik snap het niet.’ Tanja begon opnieuw: ‘Dat feest van Kees is gewoon ballet op video. Dan gaat iedereen in het auditorium zitten en dan...’ ‘Nee, dat snap ik wel’, zei de Slak, ‘maar dat is toch helemaal niet leuk. De TUE is jarig en om dat te vieren gaan ze tv-kijken in het auditorium? Er is toch wel een tap bij hoop ik?’
De Snor had net zijn koelkastjes bijgevuld met frisflessen en kwam erbij staan. ‘Wat hoor ik nou? Gaan jullie in de kantine naar video’s met fellatio kijken? Wat leren jullie toch allemaal op die school?’ De groep studenten begon te lachen. ‘Nee, dìe video’s kijken we wel bij Sander op de kamer als we Tanja mogen geloven’, grinnikte Bart. ‘Toch snap ik de TUE niet hoor’, zei de Slak, ‘cultuur op je verjaardag. Weet het CvB hier van?’ Bart zette zijn ik zal het wel even uitleggen-stem op: ‘Het halve CvB is gewisseld en die twee die nu met de vut zijn, wilden natuurlijk geen feest geven. Vanwege dat het slecht ging met de TUE en teruglopende studentenaantallen en zo. Net alsof dat de studenten wat kan schelen. Die willen gewoon bier en feest. En nou gaan die krenten wel danseresjes inhuren.’ ‘Mooie boel’, mopperde de Slak. ‘Daar gaat toch helemaal niemand naar toe, naar die onzin.’ ‘Klopt’, antwoordde Tanja, ‘ik hoorde van een jaarclubgenootje dat er alleen maar genodigden komen. Er zijn maar vier kaartjes verkocht. Wat een sukkels moeten dat zijn.’ Kees zei niets, maar haalde vier stukjes karton uit zijn portemonnee en vroeg aan de Snor: ‘Kun jij dit even weggooien voor me?’

Rati

Schuimbekken is een wekelijks terugkerend feuilleton over een groep studenten, die als vaste uitvalsbasis voor hun activiteiten het café De Schuimkraag hebben.