Facultyclub wordt kloppend hart binnen de TUE
door Désiree Meijers
Je netwerk verstevigen tijdens de lunch? Een etentje met relaties? Overwerken? Als het aan prof.dr. Martien de Voigt van de vakgroep Deeltjesfysica van de faculteit Natuurkunde ligt, hoeft de wetenschapper of stafmedewerker straks niet meer uit te wijken naar de Karpendonkse Hoeve of het Academisch Genootschap voor een hapje op culinair niveau. Voor een kleine bijdrage kan hij of zij lid worden van de op te richten ‘Facultyclub’. Als de enquête, die deze week wordt verstuurd, voldoende enthousiaste reacties oplevert, wordt vloer 1 van het Rekencentrum omgetoverd tot een exclusief ontmoetingspunt op niveau. Voorzitter De Voigt zou dit ‘kloppend hart binnen de TUE’ liefst dit jaar nog gerealiseerd willen zien.
In Amerika is de Facultyclub een bekend fenomeen. Daar heeft elke zichzelf respecterende universiteit een sociëteit waar de vaste wetenschappelijke staf haar relaties ontvangt, waar ze collegae ontmoet en waar persconferenties worden gehouden. In Nederland heeft volgens De Voigt alleen de Universiteit van Amsterdam een soortgelijke ontmoetingsruimte, verzorgd door Hotel Excelsior.
De plannen voor de TUE gaan uit van een stijlvolle gelegenheid op de campus, zoals in Amerika gebruikelijk is. Prof.dr. Jack van Lint bracht het idee voor een TUE-Facultyclub al eens eerder naar voren. Toen werd het niet opgepikt. Het vergevorderde plan dat er nu ligt, is ontstaan tijdens de managementcursus Universitair Personeel en Management; een cursus die de Dienst Personeel en Organisatie speciaal voor wetenschappers organiseert. Tijdens deze cursus, waar in juni van dit jaar twaalf personen aan deelnamen, werd het idee voor de Facultyclub geboren. Toen de wetenschappers in een andere omgeving met elkaar geconfronteerd werden, kwamen zij tot de conclusie dat zij binnen de TUE maar weinig onderling contact hadden. Dat is jammer, want iedereen bleek met vergelijkbare problemen te worstelen. Er bestond een behoefte om met elkaar van gedachten te wisselen in een informele omgeving. De twaalf deelnemers aan de cursus waren dan ook zonder uitzondering enthousiast over de levensvatbaarheid van een Facultyclub. Op dit moment ontbreekt het aan informeel contact tussen de mensen met verantwoordelijkheid op het gebied van onderwijs en onderzoek binnen de TUE, volgens de geestelijke vaders van de Facultyclub. Met een sociëteit op de campus is de medemenselijkheid zeker gediend, menen zij. Volgens De Voigt sluiten deze ideeën naadloos aan op het nieuwe elan van de TUE om wat agressiever met eigen kwaliteit en zelfvertrouwen naar buiten te treden. Van de positieve uitstraling zullen niet alleen de clubleden profiteren, maar de gehele TUE-gemeenschap, denkt hij.
Navraag in eigen kring leerde dat ook anderen het initiatief voor een Facultyclub ondersteunden. Er bleek duidelijk behoefte aan een plaats op de TUE waar de grens tussen privé en professioneel leven vervaagt. Hoewel het idee zeker de steun van het college van bestuur heeft, wilde het CvB toch een officiële enquête die dit draagvlak bevestigt. Daarom wordt nog deze week een vragenlijst verspreid onder de potentiële leden van de Facultyclub. Dit zijn niet alleen de leden van de vaste we-tenschappelijke staf en de emeri-tie, maar ook mensen in staffuncties op bestuurlijk vlak.
Niet iedereen kan dus lid worden. ‘Een zekere mate van exclusiviteit moet gewaarborgd zijn’, aldus De Voigt. ‘Je moet als clublid ook de kans krijgen om te lunchen en een goed gesprek te kunnen voeren in een vertrouwelijke sfeer. Het moet een pleisterplaats kunnen zijn voor reflectie, maar ook voor nieuwe initiatieven. Als niet-leden belangrijke gasten krijgen, is een plaatsje binnen de Facultyclub uiteraard altijd te reserveren.’
In totaal worden komende week zo’n duizend formulieren verspreid. De Voigt rekent op vijftig procent positieve reacties. Hij gaat er wel van uit dat in de loop van de tijd het ledental zal groeien. Om te kunnen starten denkt men minimaal aan zo’n driehonderd leden.
Kloppend hart
De Facultyclub is zeker niet vergelijkbaar met een vereniging als de Rotary, waar in principe iedere ge-slaagde nonferro-handelaar lid van kan worden. ‘Een borrelge-nootschap is zeker niet de bedoeling’, volgens De Voigt. Ook zullen er geen leren fauteuils of biljarttafels, of andere attributen waar het old boys network zich gewoonlijk mee omringt, te vinden zijn. Architect Bert Staal kreeg de opdracht om menselijkheid in high-tech te vertalen. Zijn ontwerp voor een modern ontmoetingscentrum met hart is al klaar. In de oude bibliotheek van het Rekencentrum op vloer 1 komt straks een bar, leestafel, telecommunicatiehoek en natuurlijk tafeltjes waar gegeten kan worden.
Wie de horecavoorziening voor zijn rekening neemt is nog niet bekend. Op dit moment worden er gesprekken gevoerd met diverse uitbaters. Kwaliteit moet gegarandeerd zijn, wil je de doelgroep binnen krijgen èn houden, is de overtuiging van de initiatiefnemers. In het ontwerp is echter nog geen keuken opgenomen. De ruimte hiervoor moet eerst nog via enkele interne verhuizingen gecreëerd worden. Dit is slechts een triviaal probleem. Volgens De Voigt moet de Facultyclub er zeker komen. Als er komende weken voldoende leden te porren zijn, kan de Facultyclub snel een feit zijn. Een Nieuwsjaarborrel is waarschijnlijk niet haalbaar, maar een paasbrunch zeker, schat De Voigt. ‘Met de komst van TNO, Eurandom en de verwoede pogingen om het bedrijfsleven naar de TUE te halen, maken een kloppend hart binnen de TUE gewoon noodzakelijk. Het wordt de stijlvolle poort waardoor de TUE naar buiten treedt en de wereld naar binnen komt.’