‘Hoi, hoe is het met jou?’ ‘Zwaar kut!’ Tanja slingerde haar rugzak in de hoek en terwijl ze haar jas uittrok gebaarde ze al naar de Snor om bier. ‘Wat dan?’, vroeg de Slak. ‘Tentamen verknald èn een blauwtje gelopen. En ik wil het er niet over hebben.’ Bart floot tussen zijn tanden. ‘Ja, Tanja. Cupido schiet zoete, maar ook heel bittere pijlen.’ De Slak grijnsde. ‘Over de liefde gesproken Bart. Hoe is het met dat poppetje van jou? Die heb ik al lang niet meer gezien.’ ‘Fantastisch’, glunderde Bart, ‘tussen mij en Saskia gaat alles werkelijk voortreffelijk. Ze belde vandaag nog om te vragen of ik morgenvroeg al langs kan komen. Dus die heeft vast wat in petto voor me, de schat. Nee, tussen ons zit het nou al bijna een jaar lang...’ Bart stokte ineens midden in zijn verhaal en werd lijkbleek. ‘Wat is er met jou’, vroeg Tanja. ‘Vertel eens vlug’, riep Bart, ‘de hoeveelste is het vandaag?’ ‘Zeven november, hoezo?’, vroeg de Slak. ‘Verdomme, dan hebben we morgen precies één jaar verkering. Shit, helemaal vergeten.’ De Slak begon te lachen. ‘Ja, boeien vent! Het is toch zeker geen trouwdag. Doe niet zo buma Bart!’ ‘Nou, dat vind ik anders heel belangrijk’, bitste Tanja terug. ‘Typisch een mannenstreek om zoiets te vergeten. Dat toont wel hoeveel zo’n relatie je interesseert.’ Bart kreunde. ‘Ooh, dit gaat ze helemaal niet leuk vinden. Hoe kan ik dit in hemelsnaam goedmaken?’ ‘Iets romantisch’, zuchtte Tanja en er kwam een dromerige blik in haar ogen, ‘een weekendje naar Parijs met zijn tweeën, of zo.’ ‘Hé, ik heb ook alleen maar basisbeurs hoor’, schamperde Bart, ‘en bovendien woont daar een oom van haar, dus Saskia komt daar wel vaker.’ ‘De beste cadeaus komen van de slijterij’, zei de Slak. ‘Morgen gewoon effe langs het Drankurgel, flesje wijn, klaar!’ Dat leverde hem een vernietigende blik van Tanja op. ‘Nee, het moet echt iets speciaals zijn’, zei Bart, ‘hoe regel ik dat nou voor morgenvroeg?’ ‘Regelt ome Slak wel even voor je Bart. Snor, mag ik even de telefoon?’ Bart keek hoopvol toen de Slak een nummer draaide. ‘Receptie Dorinthotel?’, sprak de Slak met een hete aardappel in zijn keel tegen de telefoon, ‘met meneer humhumhum, ik wil voor morgenavond de bruidsuite reserveren.’ Bart schrok en maakte het geldgebaar met zijn duim langs zijn wijsvinger. ‘Nee’, zei de Slak in de hoorn, ‘money is no object. Doet u er maar een fles champagne bij en ontbijt op bed natuurlijk.’ Tanja begon te stralen. ‘Oooh, wat romantisch!’ Bart zat verwoed zijn keel door te snijden met zijn hand. ‘Dat is dan geregeld’, zei de Slak.
De volgende ochtend zat Bart om negen uur op zijn fietsje. Hij had zijn spaarrekening nageteld. Het zou waarschijnlijk net lukken en ach, één jaar verkering gebeurt je tenslotte maar één keer. Toen hij Saskia’s kamer opliep, stond hij dan ook al helemaal te gloeien van de voorpret. Wat zou ze opkijken. ‘Gefeliciteerd’, riepen ze allebei tegelijk en ze vielen elkaar in de armen. ‘Ik heb een verrassing voor je Bart’, begon Saskia enthousiast te vertellen. ‘We gaan met zijn tweetjes een heel weekend naar Parijs. We kunnen bij mijn oom logeren. Vind je dat niet romantisch?’ Bart moest even slikken. ‘Eeeh ja, leuk hoor’.

Schuimbekken is een wekelijks terugkerend feuilleton over een groep studenten, die als vaste uitvalsbasis voor hun activiteiten het café De Schuimkraag hebben.